________________
નવયુગને જૈન
એને ચાલુ ક્રિયા તરફ અરૂચિ કે દેવ નહિ થાય, પણ એ ક્રિયામાં જે બાહ્ય ધામધૂમ અને ખોટા ભભકા દેખાય છે તે એને રૂચશે નહિ. સાદાઈ અને એકાગ્રતાને એ ધારે ધ્યાન આપશે. પિતાના કાર્યમાંથી એને અવકાશ મળશે તો એ પૂજન આદિ જરૂર કરશે, પણ એને સેવાભાવમાં એટલી લય લાગશે કે એની સાથે વિરોધ થતો હોય ત્યારે એ સેવાભાવને પ્રાધાન્ય આપશે. - બાહ્ય ક્રિયારૂચિવાળા લેકે મોટા પાયા ઉપર વધેડા ચઢાવવામાં ધનને ડંકે વાગતે જોઈ શકે છે તે અને નહિ . એને એ બાહ્ય ધામધૂમ વર્તમાનયુગમાં બીનજરૂરી લાગશે. આખી કામ કચરાઈ જતી હોય અને એક બાજુએ મિષ્ટાન્નમાં હાજર રૂપિયા ખરચતા હોય અથવા પ્રેમી ભકત લાખ રૂપિયા ખરચી હીરાજડિત મુકુટકુંડળ ઘડાવતા હોય એમાં એને પ્રત્યક્ષ વિરોધ દેખાશે. જ્યારે દેશમાં ધનધાન્યની સમૃદ્ધ હતા, જ્યારે દૂધ વેચવું પાપમય ગણાતું હતું, જ્યારે ચાર માસની કૃષિ કે વ્યાપાર એક વર્ષની સજાવકા આપતા હતા તે વખતે એવી ધામધુમનું સ્થાન કદાચ સમજી શકાય, પણ વર્તમાન પરિસ્થિતિમાં તો રીતસરના નિહ માટે મોટો પ્રયાસ કરવો પડે છે ત્યાં એ ધામધૂમને સ્થાન જ ન હોઈ શકે એમ તે માનશે. એના ઇતિહાસના જ્ઞાનથી એ બતાવી આપશે કે હિંદના સુખી દિવસમાં પણ એ બાહ્ય ધામધૂમ ધર્મનાં મૂળને સડાવી નાખનારી નીવડી હતી એમ તત્કાલીન વિચારકા લખી ગયા છે. તેથી એ પ્રકારની ધામધૂમે જૈનોને આડે રસ્તે ઉતારી જ્ઞાનમાર્ગથી વંચિત રાખ્યા છે, એમ છતાં આ યુગમાં તો કોઈ પણ રીતે બાહ્ય ધામધૂમને સ્થાન કે અવકાશ નથી જ એમ તે ભાર મૂકીને માનશે અને તે વાતનો પ્રચાર પણ એ વગર આશંકાએ અને પરિણામની દરકાર કર્યો વગર કરશે.
