________________
સમાતિસાર ભાગ ર . ( ર૫૯) ની સ્થાપનામાં તે ગુણ નથી પરંતુ તેમાં અમારે ભાવ ભેળવીએ એટલે વંદન પુજન કરવા યોગ્ય થાય છે. હવે એમ કહેનારની બુદ્ધિમાં કલંક સમજવું. કારણ કે નિર્ગુણ દેવ તથા નિર્ગુણ ગુરૂના ચિત્રમાં પિતાને ભાવ ભેળવતાં ચિતવેલા કાયૅ સિદ્ધ થતા હોય તે પુછવાનું કે માતપિતાના મરણ વિગમાં કાષ્ટાદિકનાં પુતળાં કરીને તેને એમાં એમ ભાવ ભેળવતા હશે જે અમારા માતાપીતા પ્રત્યક્ષ છે વળી પોતળમાં સોનાને ભાવ ભેળવે તથા કાચમાં રત્નને ભાવ, કથિરમાં રૂપાને ભાવ બાળમાં ગોળનો ભાવ, છાણમાં શીરાનો ભાવ, કાંકરામાં સાકરનો ભાવ, ગર્ધવની લગ્નીતમાં વ્રતને ભાવ, પાડામાં હાથીને ભાવ, થાનમાં સાવજને ભાવ, વંઝા સ્ત્રીમાં પુત્રને ભાવ એમ અનેક દ્રવ્યમાં પોતાને ભાવ પ્રક્ષેપન કરો તમારા વિચાર પ્રમાણે ગુણુ ક થવું જોઈએ પણ એમ કદી બને નહીં. દ્રષ્ટાંત એક નગરમાં એક ગૃહસ્થની પતિવ્રતા સ્ત્રી હતી તે દર વખતે પતિની ભકિતકરી સ્વધર્મ સાચવતી હતી એક વખતે પિતાના પુરુષને મુસાફરીએ જવાના વખતમાં અરજી કરીકે અહો પ્રાણપ્યારા શિરછત્ર ! આપ પરદેશ પધાર્યાબાદ મારે પતિવ્રતા ધર્મ કેવી રીતે સાચવું ? એમ અરજ કર્યા બાદ તે પુરૂષે ચિતારા પાસે પિતાની છબી ચીતરાવી સ્ત્રીને સેંપી કહ્યું જે આ મારી છબીની શેવાથી તારે પ્રતિવૃતા ધર્મ સાચવજે. એમ કહી પ્રદેશ ગયે, હવે તે ધણીના કહેવા પ્રમાણે ચિત્રની ભક્તિ કરી તે સ્ત્રી સદા સેતેષભર રહેતી હતી,
