________________
( ૧૨૬) પાહાડ પર્વતે જાત્રા જવી કહેછે अज्जविदी सइलोएभत्तंचई उणपुंडरीयनगे; सग्गे सुहेणवच्चइसीलविहूणोविहोऊणं.
ભાવાર્થ-આજપણ દેખાય છે કે, લોકમાં અહાર પાણી તજી પુડરીક પર્વતે સથા કરે ને સીલવ્રુત વગૅરે શુદ્ધ આચારહિત હાય તેપણ સુખેકરીને સ્વર્ગે જાય. चरणरहीयाइंसंजइविमलगीरीगोयमस्सगणीओ; पडिला भेयमेगसाहुणोअड्ढदीवसाहुपडीलभइ.
ભાવાર્થ-જેને સાધુપણાના વેશ છે પરંતુ સર્વ ચાત્રિ રહિત છે, તે રોજા પર્વતઉપર્ ચડે તો તેને ગોતમ સરીખા જાણવા અને તેજ વખતે તેને અાર પાણી આપે તે! અઢી દ્વીપના સાધુઓને દાન દીએ તેટલુ ફળ થાય. ધનેશ્વર સુરીજીએ પણ એજ રીતે કહ્યું છે, मेगसावयपुंडरीयोपाणभोयणाईभुज्जसी;
आणंदकामदेवाय अठ्ठीदीवंसव्वसावगाणंभुजंसी.
ભાવાર્થ-એક શ્રાવકને વિમળગિરીઉપર જમાડે તે આણંદ કામદેવ આદિ અટ્ટી દ્વીપના શ્રાવકોને જમાડયાતુ ળ થાય.
छत्तंझयपडागंचामरभिंगारथालदाणेण; विज्जाहरो अहवइतहचक्कीहोईरहदाणा.
