________________
( ૧૭૧ )
ગુણઠાણાની શ્રેણિ જેહવા, ઉર્ધ્વગામી પથ ઇહાંથીજી, ચડતે ભાવ ભવી આરાધા, પુણ્ય વિના મળે કીડાંથીજી.
ત્રિભુવન. ૩.
મેરૂ સરસવ તુજ મુજ અંતર, ઉ ંચા જોઇ નિહાળુ જી; તા તે પણ ચરણ સમિપે બેઠા, મનના અંતર ટાળુ જી.
ત્રિભુવન. ૪.
સેવન કારણ પહેલી ભૂમિ, અમળ અદ્રેષ અખેદજી; ધમ રત્ન પદ તે નર પામે, ભૂગભ રહસ્યના ભેદજી.
ત્રિભુવન. પ.
૨ રાયણનુ સ્તવન.
( જિનજી ત્રેવીશમા જિન પાસ, આશ મુજ પૂરવે રે લેાલ—એ રાગ.) જિનજી આદીશ્વર અરિહ'તકે, પગલાં ઇહાં ધર્યારે લાલ; મારા નાથજીરે લાલ. જિનજી પૂરવ નવાણું વારકે, આપ સમેાસો રે લેાલ. મારા. ૧. જિનજી સુરતરૂસમ સુખકારકે, રાયણુ ચડીરે લેાલ; જિનજી નિરખી હરખે ચિત્તકે, ભાંગે ભુખડીરે લાલ. મારા. ૨. જિનજી નિર્મળ શીતલ છાંડુંકે, સુગ ંધી વિસ્તરે રે લાલ; જિનજી પાન ફુલ ફળ ખ ધકે, પુન્ય નિધિ ભરેરે લેાલ. મારા ૩. જિનજી સાધિષ્ટાયક દેવ; સદા હિત સાધતા રે લોલ; જિનજી હળુકરમી હરખાય કે, અમરફળ ખાંધતા થૈ લાલ. મારા.૪. જિનજી મધુરી માહન વેલ કે, કળિયુગમાં ખડી રે લાલ; જિનજી સેવે સંત મહંત કે, ત્રિભુવનમાં વડી રે લાલ. મારા. પ જિનજી પુણ્યવત જે માણસ, તે આવી ચકે ૨ લેાલ; જિનજી શુભ ગતિ ખાંધે આયુષ, નરકે નિવ પડે રે લાલ. મારા. ૬
