________________
(૧૩૫) અશરણુતા વિગેરે શુભ ભાવનાઓને વેગ જેમ જેમ પ્રબળ થતા જશે તેમ તેમ મમત્વરૂપી અંધકાર તે તે પ્રમાણમાં ક્ષીણ થતા જશે અને સમતાની જળહળતી જ્યોતિ પ્રગટ થશે. સંસારની ગતિ ગહન છે. સંસારમાં સુખી જીવો કરતાં દુ:ખી જીનું ક્ષેત્ર વિશાળ છે. આધિ વ્યાધિ શોક સંતાપથી લેક પરિપૂર્ણ છે. સુખનાં સાધનો હજારો હોવા છતાં દુ:ખની સત્તા જલદી પ્રગટ થઈ જાય છે. જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્ય વિના દુ:ખ કમી થઈ શકતું નથી. જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્ય મેળવવા તેના સાધનની પૂરતી જરૂર છે. જેથી પૂર્વાચાર્યના બનાવેલાં વૈરાગ્યથી ભરપૂર પુસ્તક વાંચી જેમ બને તેમ જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્ય પ્રાપ્ત કરે અને છેવટમાં વહેલા કે મેડા જરૂર સંજમરૂપી સામ્રાજ્યને અંગીકાર કરવું. સંજમવિના મુકિત પહોંચાશે નહીં. સંજમ દેવલોકમાં દેવતાને નથી, નારકીને નથી, તિર્યંચને નથી, ફક્ત મનુષ્યને જ તેની પ્રાપ્તિ થઈ શકે છે. તેમાં પણ આર્ય દેશ, ઉતમ કુળ, નિરોગી શરીર અને સંપૂર્ણ શ્રદ્ધા થયા પછી જ પ્રાપ્ત થઈ શકે છે, તે ઠેઠ સુધી પહોંચ્યા છતાં મેહના પંજામાંથી નીકળીને સંજમ ન લેવાય તે પછી કયા ભવમાં કઈ ગતિમાં લેવાશે? જ્યારે ત્યારે ગમે તે ભવમાં સંજમ લીધા પછી જ મુકિત પહોંચવાનું છે, તો પછી આ ભવમાં સંસાર છોડી સં જમ ગ્રહણ કરવું તેજ સર્વથા હિતકર છે. આ અવસપિણિ કાળમાં પાંચમા આરામાં આ ભવમાં મુકિત નહી પહોંચાય, પરંતુ ત્રણ ભવે કે સાત આઠ ભવે તે જન્મ મરણના કલેશને ઉછેદ કરી જરૂર મુકિતમંદિરમાં પહોંચી શકાશે. પરંતુ સંજમ લીધા પછી પણ બરાબર પુરૂષાર્થ નહીં ફેરવે અને સંસારની ઉપાધિમાં–આત્ત ધ્યાનમાં–જશોખમાં–જ્ઞાનધ્યાનને છોડી વિકથાદિમાં જે પડી ગયો તે સંજમ ગુણઠાણુથી પડીને અધોગતિમાં ચાલ્યા જઈશ. માટે સજમ ગ્રહણ ક્ય
