________________
( ૯૦ )
કરી શકીશ. અત્યારે નહી કરે તો પછી મૂઢ તથા ગમારની ઉપમાને લાયક થઈશ. જે! શાસ્ત્રમાં કહે છે જે–
વિવિપકવ -માયુ ત્તામંા कामाऽऽलंब्य धृति मूढैः, स्वश्रेयसि विलंब्यते ॥१॥
આ દેહ વિવિધ પ્રકારના ઉપદ્રવથી સપડાયેલ છે, આયુ ક્ષણભંગુર છે, છતાં કેવા પ્રકારની પૈર્યતાને કે ધીઠાઈને અવલંબી મૂહ જી પિતાના આત્મહિતમાં વિલંબ કરી રહ્યા છે?”
આ શરીર અનેક પ્રકારના ઉપદ્રથી વિટાયેલું જ છે. કઈ વાર ભયંકર રોગ, કઈ વાર મૂચ્છ, કેઈ વાર ઘેલછા ઈત્યાદિક ઉપદ્રવોથી ભરપૂર આ દેહ છે. વળી આયુ પણ ક્ષણભંગુર છે. ક્ષણવારમાં માણસ મરણને શરણ થઈ જાય છે. આવી સ્થિતિમાં તે બીજા કોઈનું શરણ નહી લેતાં ધર્મનું જ શરણ લેવું તેજ આત્માને હિતકારી છે. ધર્મ છે તેજ જીવને પરભવ જતાં શંબલભાતા તુલ્ય થાય છે. માર્ગમાં ગમન કરનાર માણસ સાથે ભાતું ન હોય તે દુઃખી થાય છે. તેજ હકીકત ઉત્તરાધ્યયન સૂત્રમાં
શ્રદ્ધા મહંત , અપત્તિ गच्छतो सो दुही होइ, छुहातन्हाहिं पीडिए ॥१॥
જે મનુષ્ય મોટા લાંબા માર્ગમાં ભાતા વિના ગમન કરે છે, તે તે થકે સુધા અને તૃષા વડે પીડા પામતે ઘણેજ દુ:ખી થાય છે.”
વિવેચન-લાંબા માગે જવું હોય તે સુજ્ઞ માણસ ભાતું લઈનેજ ગમન કરે, પરંતુ લીધા વિના જાય તે મૂર્ખ કહેવાય.
