________________
મારા માધ્યમે તમને આનંદ-પ્રમોદ મળતો હોય, તો એના જેવું રડું વળી બીજું શું હોઈ શકે?
આવો પ્રતિભાવ મળ્યા બાદ તો હવે જુવાનિયા અટકચાળાં ને અડપલાં કરવામાં શી કમીને રાખે? એ રખડુ પાસે જેણે જેણે જે જે ચીજની માગણી મૂકી, એ એ ચીજ ખભે ભરાવેલા થેલામાંથી કાઢીને એ જાણે ઉદારભાવે આપતો જ રહ્યો. અંતે કોઈની માંગણી આવી : દાદા, દાદા! તમારી આ કફની તો ખૂબ જ કામણગારી છે, એ આપશો ખરા ?
“કેમ નહિ?” આટલું બોલતાંની સાથે એ રખડુએ જ્યાં પોતાના શરીર પરથી કફની ઉતારી દીધી, ત્યાં જ કમ્મરે ભરાવેલી કરપીણ કટારી પર નજર જતાં જ બધાના મોતિયા મરી ગયા : અરે, આ તો ડાકુ ભૂરાસિંહ! આપણામાંથી એકેને આ ડાકુ હવે જીવતો છોડશે ખરો? રખડુ જેવા જણાતા આની સાથે કરેલી અવળચંડાઈનો અંજામ હવે તો મોત સિવાય કોઈ જ ન હોઈ શકે! | ડાકુ ભૂરાસિંહના નામથી અંકિત કટારીને જોતાં જ જુવાનિયાઓએ પોતાની ભયંકર ભૂલનો ખ્યાલ આવી ગયો. વિકરાળ વાઘના મોંમાં કોળિયા તરીકે પ્રવેશી ચૂકેલો હજી બચી શકે, પણ આ ડાકુની ક્રૂરકટારીના જીવલેણ પ્રહારથી ઊગરી જવું, એ હવે તો સાવ જ અશક્ય ગણાય. એથી બધા જ જુવાનિયા કટારી જોઈને થરથર ધ્રુજવા માંડ્યા હતા.
અત્યાર સુધી ધિંગામસ્તીમાં જ મસ્ત યુવાનોનું ટોળું જે રીતે કંપારીનો ભોગ બન્યું હતું, એ જોઈને સૌને અભયવચન આપી દેતાં એ ડાકુએ કહ્યું : ડરો નહિ, તમને સૌને હું અભયવચન આપું છું. બીજા બધા ભલે મને ભક્ષક સમજે, પણ હું તો તમારો જીવનરક્ષક અને માર્ગદર્શક બનવા માંગું છું માટે મનમાંથી ડર કાઢી નાખીને મારાં થોડાં હિતવચનો સાંભળી લો.
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૪
