________________
હવે ટકી શકે એમ ન હતો. નાકલીટી તાણીનેય દિલગીરી જાહેર કર્યા વિના પોતાનો છુટકારો હવે શક્ય ન જણાતાં શિકારના શોખીન એ અંગ્રેજે ગરીબ ગાય જેવા બનીને જવાબ વાળ્યો કે, ઉમિયા માતાની આણનો ભંગ થયા બદલ હું દિલગીરી વ્યક્ત કરું છું અને હવે ક્યારે પણ ઉમિયા માતાની આણને નહિ ઉલ્લંઘવાનો કોલ આપું છું.
થરથર ધ્રુજતો એ અંગ્રેજ આટલો જવાબ પણ માંડ માંડ વાળી શક્યો. મહાજનના મોવડીઓને આ જવાબથી પૂરો સંતોષ તો થયો ન હતો, બીજા કોઈએ આવો ગુનો કર્યો હોત તો કડક શિક્ષા કર્યા વિના મહાજન એને છોડતા નહિ. આ તો અંગ્રેજ હતો, એથી માત્ર દિલગીરીથી જ સંતોષ માન્યા વિના ચાલે એમ ન હતું. છતાં મહાજન એટલી હિતશીખ સંભળાવ્યા વિના તો ન જ રહી શક્યું કે,
આ તો ભારત અને એમાં પણ ગુજરાતની ગૌરવવંતી ધરતી છે. અહીં શિકારનો અર્થ શોખ કે રમત નથી થતો, અહીં તો શિકારને નિર્દય જીવસંહાર ગણવામાં આવે છે. ભારતમાં જ્યાં પણ ભ્રમણ-વિચરણ કરો, ત્યાં આટલી વાત કાળજે કોતરી રાખશો, તો આજે નાલેશીભરી જે સ્થિતિનો સામનો કરવો પડ્યો, એનું પુનરાવર્તન નહિ થવા પામે. મહાજનની આટલી વાત આપ નહિ જ ભૂલો, એવી અપેક્ષા રાખીને વધુ પડતી કંઈ બોલચાલ થઈ ગઈ હોય, તો અમે પણ દિલગીરી વ્યક્ત કરીએ છીએ.
આટલી હિતશીખ સંભળાવીને મહાજને વિદાય લીધી. આવી હતી મહાજનની આણ, આન, બાન અને શાની
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૪
૧૦૭.
