________________
સખીદાના પરિવાર વતી થયેલી રજૂઆતનો સૂર એવો હતો કે, તો અમે પણ ક્યાં કમ છીએ? શેઠનો પરિવાર નમવા તૈયાર નથી, તો અમારે પણ શા માટે નમતું તોળવું જોઈએ! ભલે આખી રાત સાંકડી શેરીમાં જ ગાળવી પડે, આ માટેની અમારી પૂરતી તૈયારી છે. જેની આવી તૈયારી ન હોય, એ ભલે હોડદોડમાંથી ખસી જાય. બાકી અમે તો આબરૂ અને આંટ જાળવવા અણનમ અને અડીખમ જ રહેવાના!
રજ જેવી નાનકડી વાતને ગજ જેવું મોટું સ્વરૂપ આપવાની ભૂલનો ભોગ બની બેઠેલા બંને પરિવારોની વાત સાંભળ્યા પછી બાલસિંહજીને થયું કે, મહારાજ કરતાં મહાજનની બુદ્ધિ જ આ પ્રશ્નનો ઉભયમાન્ય નિર્ણય લાવવામાં સમર્થ નીવડી શકે. એથી એમણે બંને પરિવારો સમક્ષ નવી જ દિશા દર્શાવતું સૂચન કરતાં કહ્યું કે, મને અમે લાગે છે કે, તમે આ પ્રશ્નના ઉકેલ માટે મહાજનની મદદ લીધા વિના સીધા જ અહીં આવ્યા લાગો છો. પણ હજીય કંઈ બગડ્યું નથી. મને વિશ્વાસ છે કે, બંને પરિવારોને માન્ય થાય, એવો રસ્તો ચોક્કસ મહાજન સૂચવશે, અને આ મડાગાંઠનો ઉકેલ આવી જશે. આમ છતાં મહાજનનું માર્ગદર્શન કદાચ ઉભયપરિવારો માટે શિરોધાર્ય ન બની શકે, તો પછી રાજસભાના આ દરવાજા તમારા માટે ખુલ્લા જ છે.
બંને પરિવારના પ્રતિનિધિઓને માટે તો પ્રશ્નનો ઉકેલ જ મહત્ત્વનો હતા, એ ઉકેલ મહાજન કે મહારાજવી દર્શાવે, એ કંઈ એટલું બધું મહત્ત્વનું ન હતું, એથી એ પ્રતિનિધિઓ વળતી જ પળે મહાજન સમક્ષ ખડા થઈ ગયા અને એમણે પોતપોતાની વાત ઝનૂનપૂર્વક રજૂ કરી, એ ઝનૂન જોઈને સૌને થયું કે, આ પ્રશ્ન મહાજન જે નિર્ણય પર આવશે, એ નિર્ણય જો બંને પરિવારોને સ્વીકૃત નહિ થાય, તો લગ્નના રંગમાં પડેલા ભંગથી જાગેલા જંગનો અંત પછી કોણ આણી શકશે?
મહાજને બધી વાત સાંભળી લીધી. કોઈને નાના કે મોટા ગણવાથી પ્રશ્નનો ઉકેલ આવે, એ શક્ય ન હતું, એથી તો પ્રશ્ન વધુ ગૂંચવાય
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૪
