________________
જીવનયાત્રા આગળ વધારવી, એ હજાર દરજજે સારું ન ગણાય શું? માટે કાલે જ હું જૂનાગઢ તરફ ચોક્કસ પ્રયાણ કરવાનો છું. મને જે લાગે છે, એ છેલ્લે જણાવી દીધા વિના રહી શકતો નથી. કાન ખુલ્લા રાખીને સાંભળી લો કે, ગોઝારો એક દહાડો એવો આવી લાગશે કે, જાન પર જોખમ તોળાતા અંગ્રેજોની મદદ લઈને પણ કાળુભાને દેશવટો આપ્યા વિના જામનગરનો અને તમારો છુટકારો નહિ જ થાય.
જામ વિભાએ આ કાળબોલ માત્ર સાંભળી જ લીધા. ગંભીરતાથી વિચાર કરવાની એમની તૈયારી ન હોવાથી બાપુ જૂનાગઢ તરફ પ્રયાણ કરી જ ગયા. જેમ જેમ દિવસો પસાર થતા ગયા, એમ એમ બાપુએ ભાખેલા કાળબોલ ઢોલના નાદે સાચા સાબિત થવા ઝાંવા નાંખી રહ્યા. કાળુભાથી ધીરે-ધીરે પ્રજા ત્રાસી ઊઠી. એક દહાડો અંજામ એવો આવ્યો કે, કાળોતરો નાગ બનીને કાળુભા જામ વિભાની સામે જ ફૂંફાડો મારવાની હદ સુધીનો વિશ્વાસઘાત વહોરી લેવા તૈયાર થઈ ગયો, એની ગંધ આવી જતા જ જામ વિભા ચોંકી ઊઠ્યા અને એમણે અંગ્રેજોની મદદ લઈને કાળુભાને કેદ કર્યા, આટલાથી પ્રજાને સંતોષ ન હતો. પ્રજાના પોકાર મુજબ કાળુભાને અંગ્રેજોની મદદથી દેશવટો અપાયો, ત્યારે જ લોકોનો જુવાળ શમ્યો.
જામ વિભાના પશ્ચાત્તાપનો પાર ન હતો. પણ “અબ પછતાયે હોત ક્યાં જબ ચીડિયા ચુન ગઈ ખેત' જેવો ઘાટ ઘડાયો હતો. એથી પ્રજા પાસેથી વધુ સહાનુભૂતિ પામવા જામ વિભાએ વજીરને જૂનાગઢ રવાના કર્યા અને રાજવતી ગોદડિયા બાપુના પગ પકડીને વિનંતી રજૂ કરી કે, બાપુ ! બનનાર બની ગયું છે, બગડેલી બાજુ સુધારવા ગઈ ગુજરી ભૂલીને હવે આપ જૂનાગઢથી પાછા જામનગર તરફ પધારવાની કૃપા કરો.
| વિનંતીની સામે વત્સલ બની જવાનો સંત સ્વભાવ હોવાથી વજીરની કાકલૂદીભરી વિનંતી સાંભળીને બાપુનું અંતર પીગળી ગયું. જાંબુડાના સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૩ +
–
૧૧
