________________
૨૩૯
ધીરાની અવળવાણી - રૂપકાત્મક પહેરો જ્ઞાન ઘરેણું રે, લગન નગરીમાં ભળકે, દયા દામણી ટોટી રે, ખેમ રે ચૂડલો ખળકે, પહેર્યા પટોળાં રે, ચતુરાઈનો ચણિયો, હેમખેમ હારડો રે, બુદ્ધિ કંચવો બણીયો, આંનદનું ચંદન રે, વિવેકનાં નાકે મોતી, અનુભવનું અંજન રે, આંખ આંજી અણિયાળી, ગુરુ શબ્દનો દીપક રે, લીધો રે કરમાં ઝાલી, સુરતી શોધવા હીંડી રે, શેરડી શેરડી હાંડી, ખતે ખોળતી ખોળતી રે, પોતે રે ખોવાઈ ગઈ, દાસ ધીરાનો સ્વામી રે, તેને રે તેની ભાળ જડી.
પ્રકરણ ૩/૭
બાઉલગાન - ૧ ધન્ય આમિ બૉશિતે તો આપને મુખેર ફૂંક | એક બાજને ફુરાઈ જદિ નાઈ રે કોનો દુઃખ || ત્રિલોક ધામ તોમાર બંશિ, આમિ તોમાર ફૂંક | ભાલોમન્દ રદ્ધે બાજિ બાજિ નિશુઈન રાત | ફાગુન બાકિ શામ બાજિ, તોમાર મને સાથ // એક બારે ફુરાઈ જદિ, કોનો દુ:ખ નાઈ | એમન સુરે ગુલામ બાઈજા, આર કિ આમિચાઈ ૧.
ધન્ય છું કે તમારી વાંસળીની તમારા મોઢાની એક ફૂંક છું? જો એક વાર ભગવાનની (ફૂકે) ખતમ થઈ જાઉં તો કંઈ જ દુઃખ નથી. ત્રણેય લોકનાં ધામ તમારી વાંસળી છે, હું તમારી ફૂંક છું. સારા અને મંદ એવા છિદ્ર વાગું છું. સુખ વાગું છું, દુઃખ વાગું છું! સવારે વાગું છું, સાંજે વાણું
