Page Text
________________
(
1 )
N
ઉગતું જ ડામવું. ]
( ઉધાડે છે. ને માન આપવું; નબળી દશામાં આવી | આવ્યાંજ કરે છે; એકની એક સ્થિતિ ગએલાને તજી દઈ ચઢતા દહાડાના બીજા હમેશાં રહેતી નથી. ભાઈ કોઈને એ નવા માણસોની પ્રીતિ સંપાદન કરવા - ઉગે છે તેવો આથમે છે કાંઈ? શીશ કરવી.
ઉધાડાં હાંકયાં આપવાં, છાનું રે ઉઘાડું ઉગતું જ ડામવું, મૂળમાંથી જ બાળી મૂકવું- કાંઈ આપવું ; (મીરાં વગેરે.) બરબાદ કરવું; વૃદ્ધિ કે સિદ્ધિ થવા પામે ૨. મનની તમામ વાત કહી દેવી. (છાતે પહેલાં જ નાશ કરે.
ની જે હોય તે.) “મારાં સુખ તો સ્વધામાં જ વહી ગયાં. “સત્યભામા,(ઝાલે હાથ તરછોડી નાંખી) મારી ઉમેદ તે ઉગતી જ ડમાઈ ગઈ જેને ઉધાડાં ઢાંકયાં આપતા હે તેને જઈ
કરણઘેલું. ! હાથ ઝાલે. બે, મોટા હાથ ઝલનારા દીઠા ઉગી નીકળવું, સારે રસ્તે વપરાયાથી લાભ ન હોય તો ? થો; ફળવું. “મારી મહેનત આ કામમાં
સત્યભામાખ્યાન. ઉગી નીકળી.”
ઉધાડું થવું, ઘરેણુ-વસ્ત્ર વિનાનું થવું અથઉગ્યા આથમ્યાની ખબર, શુદ્ધિ, સાન. વા તેટલી નુકસાનીમાં આવી પડવું.' (અચેતન સ્થિતિમાં.)
“હાય હાય! હું હવે સર્વ પ્રકારે ઉઘાડે ૨. આપ આપ ખબર પડે એવી જ
થઈ ગયે, મારા મિત્રો હવે મને શું કહેહેર થઈ ગએલો બાબત વિષે જ્યારે કોઈ
શે? તે બાપાને ઊંચા પ્રકારને સર્વ અજાણ રહે ત્યારે તેને વિષે બેલતાં પણ
સામાન ચેરાઈ ગયે; આ આટલા સામાન્ય એમ વપરાય છે. જેમકે, “તેને ઉગ્યા આ- નની કિંમત ભવિષ્યમાં પણ હું તેને શી થમ્યાની ખબર જ કયાં છે?”
રીતે ભરી આપીશ?” ૩. સુખદુઃખની ખબર; દુનિયાદારીની
અરેબિયન નાઈસ. ખબર.
ઉઘાડું બોલવું, ન સંભળાય એવું ભૂલું. ઉગે છે તે આથમે છે, અતિશય ગરીબાઈ ફાયું ફાટયું બેલવું; બિભત્સ બેલવું. દશાવતાં વપરાય છે.
“લને પ્રસંગે જુવાન સ્ત્રીઓ વેવણ કો છો મંત્ર ભણુને સેવ, નૈવેદ વિના તરફથી કુદીને ઘણું ઘણું ઉઘાડું બોલે છે.” પૂજે દેવ; પૂજ્ય પર્વણુ કો નવ જમે,
નર્મગધ. જે ઉગે તેવો આથમે.”
ઉધાડ. કહેવું એટલે શરમ રાખ્યા સિવાય
સુદામાચરિત્ર. બધાના સાંભળતાં ખલે ખુલ્લું કહેવું ૨. સવારથી તે સાંજ સુધી જે માણું ઉઘાડું માથું કરીને બેસવું, (વિશેષે કરી
સની વૃત્તિ એકજ વિષય તરફ રેકા | ને કોઈ તિરાહિતને ત્યાં ખાવા બેસવાના એલી હોય તેને વિષે પણ બોલતાં | અર્થમાં.). વપરાય છે.
કાઇને ત્યાં ઉઘાડું માથું કરીને બેસતાં લોભી માણસને લગીર,થીરતા થિરનવથાય; !
શરમ આવે છે ?” ઉગે એવો આથમે, લોભે લક્ષણ જાય.” ઉધાડે છેગે, છેક; જાહેર રીતે; બધા દેખે છે. (મતલબકે-) ચઢતી પડતી ચાલી- | એમ; ખુલ્લી રીત; બધાના દેખતાં.
જાય છે; માણસને માથે સુખ દુઃખ ! “એ નાતમાં જમવા જતી ત્યારે મીષે
| SR No. | 023264 |
| Book Title | Rudhi Prayog Kosh |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhogilal Bhikhabhai Gandhi |
| Publisher | Gujarat Varnacular Society |
| Publication Year | 1898 |
| Total Pages | 378 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Dictionary |
| File Size | 29 MB |