Rudhi Prayog Kosh

SR No.: 023264
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhogilal Bhikhabhai Gandhi
Publisher: Gujarat Varnacular Society
Publication Year: 1898
Total Pages: 378
Language: Gujarati
Classification: Dictionary
File Size: 29 MB

Page 257

બડા હાંકવાં. ]
(૨૫૧) [બત્રીસ કોઠે દીવા કરવા.. પહેલાં તે તમે એટલું એ ક્યાં કબૂલ છે ૧. વખાણ-પ્રશંશા કરવી; ગુણ ગાયાં કરતાં હતાં જે ! નણદોઈની વાત નીકળતાં ! કરવા. તું તે તારાંજ બણગાં ફુકયા કરે છે. જ બડકાં નાખતાં હતાં”
બતી આપવી, પ્રેરણા કરવી; ઉત્તેજન આબડફ હાંકવાં, ગપ ઠોકવી.
પવું ઉશ્કેરવું નવું જુનું થાય એવી તજબડ ઉઠાડ, (બડવે, હુ ઉપરથી),
વીજ કરવી; સાસણી કરવી. (બતી આજોઈથી સંસ્કાર પામેલા છોકરાને સાસરે |
પવાથી જેમ જ્યોત પ્રજવલિત થાય છે તેમ
સામાનો જે પ્રજવલિત થાય એવી યુકિત થી રીત થઈ વરવહુને જે વડે નિકળે છે તે.
રચવી તે ઉપરથી ]. બડ દેડાવે, ઉપવિત (જનોઈ)નો સ. બત્તી ફાટવી, બલવાની શક્તિ ધરાવવી; સ્કાર થયા પછી બ્રાહ્મણે બાર વર્ષ બ્રહ્મચ
જીભ ઉપડવી. (બત્તી=જીભ) ર્ય પાળવું જોઈએ તેને બદલે છોકરાને જ
બત્તી લાગે, (મતલબ કે) બળી જાઓ નોઈ દીધા પછી ચકલા આગળથી નસાડી
સળગી જાઓ; દીતું રહે; દળો; વાટઉઠે. મૂકવામાં આવે છે અને પછી તેને મામ
કઈ વસ્તુ પ્રત્યે બેદરકારી બતાવતાં એ
બોલાય છે. પકડી આણે છે તેને બડવો દોડાવે કહે છે.
બત્રીસ કેડે જીવ, સઘળી તરફની સંભાળબડ ઘણાવ, (પૂર્વ ગૂજરાતના ડુંગ
ખબડદારી; હશીઆરી; તરફની સાર-અગર કેળીભીલ લોકમાં) એ
વચેતી; ચાનક, ખેપ કે ખંત, સર્વાગે કાળજી લોક બહુ વહેમી હોય છે, માણસ રાખવી પડે તે (નુકસાન થવાની ધાસ્તીને માંદુ પડે ત્યારે, છોકરાં થતાં ન હે- લીધે.). ય ત્યારે કે જીવતાં ન હોય ત્યારે તેઓ બત્રીસ કેઠે દીવા થવા, અંત:કરણમાં બાધા રાખે છે ને બડવો ધૂણાવે છે. એ અજવાળું થવું. બડવા ગૂજરાતના ભૂવા જેવા હોય છે. ૨. સંદેહ-શ્રાંતિની સફાઈ થવી; નિરાંત બડવા લેકો જીવતી ડાકણુ જાહેર કરે છે.
કે આનંદ થ; ખટખટ ટળવી; અને અને તે તેઓ માને છે. એ બધા તેઓ
જવાળું થવું; ઘટઘટમાં પ્રકાશ થ; પિતાના “બાબા દેવ” જેને તેઓ મુખ્ય તેજોમય–આનંદમય થવું.
દેવ ગણે છે તેની રાખે છે.-વિજ્ઞાન વિલાસ. (શરીરના બત્રીસ કોઠા છે તે ઉપરથી) બડે જાએ મહેરબાન, ઘણું છે અને એક કોઠામાં બત્રીસ કોઠા, તેમાં રમે નાના
ચડતી કળા થાઓ વગેરેના અર્થમાં મેટા ! મોટા એમ એક કવિએ કહેલું છે.) રાજદ્વારી કે શ્રીમતના આગળ ચાબદાર “સરદારબને હવે બત્રીસ કોઠે દીવા એમ બેલે છે.
થયા, રજપૂતાણીને હવે રંગ રહે, બણગું કુંકવું, જ્યારે ગામમાં ઢંઢેરો પીટવા.
અને ઈશ્વરે કલ્યાણ વંશની લાજ રાખી.” ન હોય છે ત્યારે બહુ ફુકે છે તે ઉપરથી
ગુજૂની વાર્તા.
મહારાજ તમે મારા જીવના તરસ્યા છે સાધારણ અર્થે)
તે તે લીધા પછી નિરાંતે સુખ ભોગવજે, ૧ ઠેર ઠેર વાત ઉરાડવી; જાહેર કરવું
હમણાં જ હું જઇ ગમતીમાં પડું છું એટલે લોકો જાણે એમ કરવું.
' તમારે બત્રીસે કોઠે દીવા થશે. કેર ઠેર બણગા ફુકયાં કરે છે?
સત્યભામાખ્યાન