Rudhi Prayog Kosh

SR No.: 023264
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhogilal Bhikhabhai Gandhi
Publisher: Gujarat Varnacular Society
Publication Year: 1898
Total Pages: 378
Language: Gujarati
Classification: Dictionary
File Size: 29 MB

Page 244

ગયું.”
પિટ સરખું પાલું. ]
(૨૩૮)
[[ પેટમાં આમળો. પેટ ચેંટી જવું, પેટ પાણી વળી પટને પડદે, મનની વાત છા-ગુપ્ત જવું વગેરે ઘણી રીતે બેલાય છે. વિચાર; ભેદ. પેટ સરખું પાલું, એકલપેટું–પોતાનો જ પેટને પડદો ખેલ” એમ બેલાફાયદે જુએ એવું.
{ યછે. પિટ સાંકડું છે, કંજુસ છે.
પિટને મેલ, ભેદ-મર્મ; મનને પાર. ૨. ગુપ્ત વાત મનમાં રહી શકતી પેટને મેલ આપે ” બેલાય છે. નથી. પેટ નાનું છે એમ પણ બે- પિટમાં આગ ઉઠવી–લાગવી, ભૂખ લે
લાય છે. એથી ઉલટું પેટ મેટું છે. ગવી. “ સઘળા દેશમાં હજામની જીભ ઘણું ૨. અદેખાઈથી બળવું; વેર લેવાને લાંબી તથા પેટ ઘણું નાનું હોય છે.” જેસ્સો વ્યાપો.
કરણઘેલે. વૈદ્યનું વજન દરબારમાં વધતું જાય છે પિટની આગ, અંતરની ચિંતા; કાળજાની
એવું જાણીને તે દુષ્ટ પ્રધાનના પેટમાં આફિકર-ગુપ્ત ચિંતા.
ગ લાગી અને તેનું શીર ઈષ્યાંથી તપી પેટની પત્રાળી થવી, ભૂખથી પેટ બેસી
અરેબિયન નાઈટ્સ. પેટની પૂજા કરવી, ખાવું; ખાઈને પેટનું
પિટમાં આગ ઉઠી-તારા પેટમાં આગ પિષણ કરવું; ખાઈ પીને પેટ સતેષવું;
ઉઠી એટલે બળે તારે અવતાર અને બેપેટ ભરવું. ૨. લાંચ આપવી. ( તિરસ્કારમાં લાક્ષ
ળ્યું તારું જીવવું, ધિકાર પડ્યો તારા જીણિક )
લે હવે સૂરજ માથે આવ્યો, પેટની અવતાર અફળ તારે ગયે, વેર ન વાપૂજાનું પણ કાંઈ કરે.”
ળ્યું વેઠમાં; શત્રને શરણે રહે, પાવક ઉ. ગુ જુનીવાર્તા.
તુજ પેટમાં.” પટની વાત પેટમાં રહી જવી, ધારેલી
અંગદવિષ્ટિ. ઈચ્છા પાર નહિ પડવાથી મનના કેડમ- પેટલાદમાં લાહ્ય થઈ’ એમ પણ ચરોનમાં રહી જવા વિચાર-ધારણા ઈછા સ- | તર તરફ ભૂખ લાગે છે ત્યારે હસવામાં ફળ ન થવી; આશા પૂર્ણ ન થવી અને | કહેવાય છે. તેથી તે સંબંધી વિચાર મનમાં આવ્યા પેટમાં આમળો, જ્યારે આપણે દેરીને કરવા.
આમળો ચઢાવીએ ત્યારે તે જેમ સખત ને પિટને ભાડું આપવું, શરીરના નિર્વાહ સાર તંગ થાય છે તથા એવી આમળાવાળી કાંઈ પણ ખાવું; પેટ ખાવાનું માગે માટે દોરી કોઈને મારીએ તો તે જેમ ચેટી જેમ તેમ કરીને જેવું તેવું પણ આપવું- જાય છે, તેમ જેના મનના વિચાર કોઈ ખાવું.
ની તદન વિરૂદ્ધ હોઈ તેને ઉશ્કેરતા હોય જ્યાં ગામ આવે ત્યાં અચાલે પે- અથવા પોતે ઉશ્કેરાય એવા વિચાર એક ટને ભાડું આપવા સારૂ સહેજ વખત ગુ- પછી એક ચઢતા દરજ્જાના કરતો હોય એ. ભાવે કે કદી રાતવાસો રહે.”
વા માણસને વિષે બોલતાં વપરાય છે. વીરા ધીરાની વાર્તા. | વળ–આંટી-કીને–વેર. (દિલમાં.)
વ્યાને. ”