________________
૧૪)
સુયં મે આઉસં! વળી નીચેની વસ્તુઓ સગાંસંબંધીઓથી પણ વધુ નિકટની ગણાય છે. જેમકે, “મારા પગ, મારા હાથ, મારી સાથળ, મારું પેટ, મારું શીલ, મારું બળ, મારો વર્ણ, મારી કાંતિ વગેરે”. મનુષ્યો તે બધાને પોતાનાં જ ગણી તેમના પ્રત્યે મમતા કરે છે. પરંતુ ઉમર જતાં તે બધાં, આપણને ન ગમતું હોવા છતાં, જીર્ણ થઈ જાય છે; મજબૂત સાંધાઓ ઢીલા પડી જાય છે; કેશ ધોળા થઈ જાય છે; અને ગમે તેટલા સુંદર વર્ણવાળું તથા વિવિધ આહારાદિથી પોપેલું શરીર પણ વખત જતાં છોડી દેવા જેવું ધૃણાજનક થઈ જાય છે.
આવું જોઈ, તે વિચક્ષણ પુરુષો તે બધા પદાર્થોની આસક્તિ છોડી, ભિક્ષાચર્યા ગ્રહણ કરે છે. કેટલાક પોતાનાં સગાંસંબંધી તેમજ માલમિલકત છોડીને ભિક્ષાચર્યા ગ્રહણ કરે છે, તો બીજા કેટલાક જેમને પોતાનાં સગાંસંબંધી કે મિલકત નથી હોતાં, તેઓ તેમની આકાંક્ષા છોડીને ભિક્ષાચર્યા ગ્રહણ કરે છે.
(સૂત્રકૃતાંગ ૨-૧)
કામગુણો જ સંસારના ફેરા છે. સંસારના ફેરા છે તે કામગુણોનું જ બીજું નામ છે (પા. ૧૦) (અહી દર્શાવેલા પાન નંબર પૂંજાલાલ ગ્રંથમાળામાં પ્રસિદ્ધ થયેલ આચારાંગ-સૂત્રની પહેલી આવૃત્તિના છાયાનુવાદના જાણવા કામગુણો છે, તે જ સંસારનાં મૂળસ્થાનો છે; અને સંસારનાં જે મૂળસ્થાનો છે, તે જ કામગુણો છે. (પા. ૧૩)
માણસ બધે ઠેકાણે અનેક પ્રકારનાં રૂપો જોતો. અને શબ્દો સાંભળતો, તે રૂપોમાં અને શબ્દોમાં મૂછિત થાય છે (પા. ૧૦) કામગુણોમાં આસક્ત માણસ પ્રમાદથી માતા-પિતા, ભાઈ-બહેન, પત્ની-પુત્ર, વહુ-દીકરી, મિત્ર-સ્વજન તેમજ બીજી ભોગસામગ્રી
