________________
૧૧૮
સુયં મે આઉસં! પાડી, અને કહ્યું કે, તું મને રોજ ખાવાનું આપવાનું કબૂલ કરે, તો જ હું ઊઠું. હાજતથી અત્યંત પીડાયેલ શેઠે કમનથી તે વાતનો સ્વીકાર કર્યો.
તે દિવસથી શેઠ વિજય ચોરને પોતાના ભોજનમાંથી ભાગ આપે છે અને બાધારહિત થઈ તેની સાથે રહે છે.
શેઠ વિજય ચોરને ખાવાનું આપે છે એ વાત પંથક પાસેથી જાણીને શેઠાણી ધન્ય ઉપર અત્યંત નાખુશ થયાં.
થોડા દિવસ બાદ પૈસા તથા લાગવગને બળે શેઠ જેલખાનામાંથી છૂટ્યા અને ઘેર આવ્યા. સૌ ખુશ થઈને તેમનું સ્વાગત કરવા લાગ્યાં, પણ ભદ્રા શેઠાણી ઉદાસ થઈ એક બાજુ બેસી રહ્યાં.
શેઠે ભદ્રાને પૂછ્યું, “હે દેવાનુપ્રિયે ! મારા આવવા છતાં તું ઉદાસીન કેમ છે ?'
ભદ્રા બોલી, “મારા પુત્રના ઘાતક વિજય ચોરને તમે ખવરાવતા તેથી મને ખોટું લાગ્યું છે.”
શેઠે તેનો ખુલાસો કરતાં કહ્યું, “મેં કંઈ રાજીખુશીથી તે દુષ્ટને ખાવા નથી આપ્યું, પરંતુ એક જ હેડમાં બંધાયો હોવાથી જીવતા રહેવાની ગરજે જ તેને ખાવાનું આપ્યું છે.'
આ ખુલાસો સાંભળી ભદ્રાનું મન શાંત થયું, અને તે પ્રસન્ન થઈ શેઠ સાથે રહેલા લાગી.
ધન્ય સંઘવીએ જેમ માત્ર શરીરની રક્ષા માટે જ વિજય જેવા પોતાના વિરોધીને પણ પોતાનું ભોજન આપ્યું હતું, તેમ સ્નાનમાલ્ય-અલંકાર આદિનો ત્યાગ કરનારાં નિગ્રંથ-નિગ્રંથીઓએ
