Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek

SR No.: 023252
Original Sutra Author: N/A
Author: Harshad Doshi
Publisher: Jain Academy
Publication Year: 2006
Total Pages: 532
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 127

ઉત્તર પ્રદેશની આ રસાળ અને ફળદ્રુપ ભૂમિ જોઈને ખૂબ આનંદ થયો. ત્યાંના માણસો સાથે તપસ્વી મહારાજ ભાંગીતૂટી હિંદીમાં વાત કરવા લાગ્યા. આગ્રા હવે હાથવેંતમાં હતું. આગ્રા પ્રવેશ વખતે બરાબર ચાર મહિના પૂરા થયા હતા. આગ્રા પહોંચવાનો આજે છેલ્લો દિવસ હતો. આગ્રામાં પ્રવેશ:
અષાડ સુદ પાંચમ, ૧૯૪૮ની પંદરમી જુલાઈએ આગ્રા જૈનભવનમાં પ્રવેશ કરવાની તિથિ નક્કી થઈ ગઈ હતી. શેઠ શ્રી રતનલાલ જૈન આગ્રા સંઘના પ્રમુખ હતા. શેઠ અચલસિંહજી જૈન ભારત સરકારના ધારાસભાના સભ્ય હતા. બહુ મોટી જગ્યાએ તેઓ સેવા આપતા હતા. જવાહરલાલ નહેરુના અંગત મિત્ર જેવા હતા. આઝાદીની લડતમાં શેઠ અચલસિંહજી જૈને મહત્ત્વની ભૂમિકા ભજવી હતી. પોતાની લાખો-કરોડોની સંપત્તિ કૉંગ્રેસને ચરણે ધરી દીધી હતી. તેઓ ઘોડેસવારી પણ જાણતા હતા. તે આગ્રા સ્થાનકવાસી જૈન સમાજનું નાક હતા. આખા આગ્રા શહેરનું નવનીત હતું. શેઠ અચલસિંહજી સંઘમાં પણ બરાબર ધ્યાન આપતા અને સંઘની સાથે સંતોની સેવામાં જોડાઈને એક દાખલો બેસાડતા હતા.
લોહામંડી જૈન સંઘ વ્યવસ્થિત હોવાથી હાઇસ્કૂલ અને કૉલેજ ચલાવતો હતો. મેડિકલની ઉત્તમ સેવા આપતો. સંઘે એક વિશાળ જૈન લાયબ્રેરીની પણ સ્થાપના કરી હતી. લોહામંડી સંઘમાં સંતોને પણ ખૂબ સન્માન મળતું.
એક નાનકડી ઘટના બની અને મુનિરાજ આગ્રામાં અટવાઈ ગયા. આગલે દિવસે આગ્રા સંઘના ભાઈઓ વિહારની બધી વ્યવસ્થા કરી ગયા હતા. બપોર પછી આગ્રાની નજીક પાંચ માઈલ દૂર રોકાવું અને બીજે દિવસે લોહામંડીમાં પ્રવેશ કરવો તેમ નક્કી કર્યું હતું. પરંતુ વિધિની વ્યવસ્થા જુદી હતી. બપોર પછીના વિહારમાં આગ્રાના શ્રાવકોને આવતા વાર લાગી. મુનિરાજે વિહાર શરૂ કરી દીધો. આગળ બે રસ્તા ફંટાતા હતા. મુનિરાજ ખોટે રસ્તે ચાલ્યા ગયા. ચાલતાં ચાલતાં આગ્રા શહેરમાં પ્રવેશ થઈ ગયો, પણ ખોટે માર્ગથી અને એક દિવસ વહેલા! એ રસ્તે એક બજાર આવી, જે એટલી લાંબી હતી કે તેનો અંત આવે જ નહીં. રસ્તામાં કોઈ જાણકાર શ્રાવક પણ મળ્યો નહીં.
હવે અંધારું થવા આવ્યું. મુનિઓ ગભરાતા હતા. ક્યાં જવું અને કેવી રીતે રાત્રીવાસ કરવો? ભારે ચિંતા થતી હતી. પેલી તરફ આગ્રામાં બિચારા શ્રાવકો પણ મુનિરાજને શોધવા ચારેતરફ ફરી વળ્યા, પરંતુ આવડા મોટા શહેરમાં પત્તો શેનો લાગે ? ભારે ગડબડ થઈ ગઈ. નસીબ સારાં હતાં કે કોઈ અઘટિત બનાવ ન બન્યો. મુનિઓએ જે કોઈ સારો માણસ મળે તેને પૂછવાનું ચાલુ રાખ્યું. મુનિઓના મન અધીર થઈ ગયા. ચોવિહાર કરવાનો ટાઇમ પણ ચાલ્યો ગયો. આહાર કરવાનું તો માંડી વાળ્યું હતું, પરંતુ સ્થાનની ભારે ચિંતા હતી.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 110