________________
એ સંસાર અસાર સાર પિણ, યામેં ઈતના પાયા, ચિદાનંદ પ્રભુ સુમરન એંતિ, ધરિયે નેહ સવાયા. રે નર૦ ૫
[2] ૩૧૩. વેરાગ્યની સઝાય હતું બાળકપણું પછી નિશાળે ભણવું; પંડિતપણું મેલી, મુરખપણું લેવું,
આ સંસાર સુડો રે સુજ્ઞાની સુધર્મી. ૧ આવ્યો શાળો ને શાળી, વચ્ચે મેલો ને થાળી; ભાઈએ બેન જ ટળી, જોજો હૃદય વિચારી. આ૦ ૨ દીકરે દગો જ દીધો, વહુએ દાવો જ કીધો;
ઓરડો જુદો લીધો, પીયુ પોતાનો કીધો. આ૦ ૩ પિતા વિચારી જોજો, ભાગ વેંચીને દેજો; ન્યાય ચૂકવીને આલો, નઈતર કોરટે ચાલો. આ૦ ૪ ડોસી માટે બેસી ખાય, ડોસો કાંઈ ન કમાય; ભંડો મરીય ન જાય, ઘરમાં મોકળું ન થાય. આ૦ ૫ એવી હીરવિજયની વાણી, સુણી સમજો સહુ ભવિ પ્રાણી; ધર્મ કરશે તે તરશે, નઈતર સંસારે રઝળશે. આ૦ ૬
[2] ૩૧૪. વેરાગ્યની સઝાય જગત હે સ્વાર્થકા સાથી, સમજ લે કૌન હૈ અપના; યે કાયા કાચકા કુંભા, નાહક તું દેખકે કુલતા, પલકમેં કુટ જાયેગા, પતા જયું ડાલસે ગિરતા. જગત ૧ મનુષ્યની એસી જીંદગાની, અબી તું ચેત અભિમાની; જીવનકા કયાં ભરોસા હૈ, કરી લે ધર્મ કી કરણી. જગત૦ ૨ ખજાના માલ ને મિલ્કત, તું કર્યું કહેતા મેરા મેરા; ઈહાં સબ છોડ જાના હૈ, ન આવે સાથ અબ તેરા. જગત૦ ૩ કુટુંબ પરિવાર સુત દારા, સુપન સમ દેખ જગ સારા; નીકલ જબ હંસ જાવેગા, ઉસી દિન હૈ સભી ન્યારા. જગત- ૪
૨૯૪
સઋત્ય સરિતા
