________________
રહેલા છે, ટૂંકમાં તે નગરીની છટા ઈન્દ્રધનુષના રંગની અજબ છટામી જેમ સર્વ પ્રાણિઓના નેત્રોને તૃપ્ત કરનારી અને ચન્દ્રકળાની જેમ દિનપ્રતિદિન વઢતી કળીવાશ હતી.
તે નગરીમાં પ્રજાજનેના હદયમાં ન્યાય નીતિ આદિ ગુણેથી આધિપત્ય થી શ્રેયાંસ સજાનુ ભોગવનાર શ્રી શ્રેયાહ નામનાં મહારાજા
વ :– કાજે છે. જે થાજે હાજરી છે એને માંગણે આવેલ ગમે તેવા અહિંને પશખirફરવું પડતું નથી. મનુકાક્ષારમાલા (વર્ણમાલા-બારાખડી) માં આવતા નકારને તે તે મહારાજાએ જ કર્યો નથી. અથવા તે માતૃકાક્ષરેના અભ્યાસકાળે ભણેલા તે નકારને ભૂલી જ ગયા લાગે છે. વળી તે મહારાજા તેજ દિવસને કતાથલે છે જે દિને અર્થિઓની પ્રાર્થના પુ કરી હાથને દાનના સુર ભૂલ્યથા ભૂષિત કર્યો હોય એટલે કે તે રાજાએ દેઈ દિવસ પણ કોઈની પણ પ્રાર્થનાને ભંગ કર્યો નથી.
“ખરેખર! આ પૃથ્વી તેના લેથી જ ભારે થાય છે કે જે લોકોએ શાધન-સામગ્રી સંપન્ન દશામાં શકિત ગોપવીને આસકિત મેહને આધીન થઈ અર્થિની પ્રાર્થનાને ભંગ કર્યો છે બાકી ધૂલ બુદ્ધિએ ભારે૨૫ જણાતા પર્વત, જંગલ કે સમુદ્ર આદિથી પૃથ્વી ભારે નથી. તેઓ તે જગતના હિતાર્થે પિતાની જામગ્રી ગમે તેવા યોગોમાં પણ અપ જ રહ્યા છે.”
વળી તે મહારાજ દાનેશ્વરી છતાં દાનગુણની પ્રાપ્તિ કરતાં પણ દુર્લભ નિરબિમાનતા ગુણથી શોભતા હતા. તેથી જ ચન્દ્ર કરતા પણ તે મહારાજાની કીર્તિ ઉજજવલ હતી અને તે હરણનું નાનું લક પણ છે જ્યારે આ મહારાજા દાનેશ્વરી છતાં નિરભિમાની હતા તેથી જ સેનામાં સુગંધની જેમ તે મહારાજામાં ગુણેનો સુમેળ ભત હતો.
તથા દાનગુણની સાથે તે મહારાજામાં વ પસક્ષાનો ગુણ પણ ઘણા વિકસ્થર હશે. ખરેખર! પાયાના વિવેક વિન સુધર પણ દાન છીપવી, ગાય, ૫, શબર મિમાં પરિણતિ પામતાં સ્વાતિ નક્ષત્રમાં
