________________
( ૨૪૪)
કોઈ પણ મારું રક્ષણ કરવા સમર્થ છે તો મારું હરણ કરનાર આ પાપીના હાથથી બને છેડાવે.
હે પુત્રી વત્સલ પિતા ! સ્નેહી સસરા ! હદયવલ્લભ સ્વામી ! આ નિરાધાર સ્થિતિમાં આવી પડેલી તમારી વલ્લભાનું રક્ષણ કરે. રક્ષણ કરો.
ઇત્યાદિ મટે સ્વરે વિલાપ કરતી રાણેને દેખી. હાથ જોડી નમસ્કાર કરતે દેહલ બોલવા લાગ્યા, એ સુંદરી ! તું રૂદન નહિ કર. મારી વિનંતિ તે તું સાંભળ. ક્ષણવાર તું સ્વસ્થ થા. મારા કહેવાને પરમાર્થ તું અવધારણ કર. હું તારી સેવક છું અને હું જ તારું રક્ષણ કરનાર છું. તું મારા પર પ્રસન્ન થા. આ સર્વ મીલ્કતની માલીકિણું તું જ થવાની છે. વિખવાદ નહિં કર. તારા આત્માને સમાધીમાં સ્થાપ. કામ અગ્નિથી હું બળી રહ્યો છું, તેને તારા સભાગમથી તું શાંત કર. હે મૃગાક્ષી ! મારા પર કરુણા કરીને પણ આ મારી વિજ્ઞપ્તિ તું માન્ય કર.
આ શબ્દો સાંભળતાં જ અબળા પણ સિંહણની માફક રૌદ્રસ્વરૂપ ધ રણ કરી, ભયંકર ભ્રકુટી ચડાવી, કધથી લાલ નેત્રે કરી, અધરને ફુરાવતી કઠોર શબ્દોથો શીળમતી બોલવા લાગી. અરે નિર્મા નિણ? કાલીબ, નરાધમ, નિવિવેકી, નફટ, નિર્લજ્જ, નિર્ભાગ્યશેખર ! તું મારી દૃષ્ટિથી દૂર થા. અરે, અજ્ઞાની! તું તારા પિતાના સ્વભાવ આગળ મારા અંતઃકરણની કીંમત આંકી શક નથી. નહિતર આવું કર્તવ્ય ન જ કરત. એક વાર તું છે તે બોલ્યા, પણ હવે આવા શબ્દો તું ફરીને ન ઉચ્ચારીશ અને તારા આત્માને ઘર નરકના ખાડામાં ન નાંખીશ ઇત્યાદિ શીળમતીના નિભ્રંછણાવાળા વાકથી દેહલ મૌનપણું લઈ એક બાજુ ઊભો રહ્યો.
શીળવતી પણ પિતાની લોભવૃત્તિને ધિક્કારવા લાગી. હે પ્રભુ! હું કેવી ઠગાઈ છું. લોભવૃત્તિથી આ કપટી વણિકની કપટજાળ હું જાણી ન શકી ! ખરેખર મને સ્વાધીન કરવાને માટે જ આ વિશેષ
