________________
૯િ૪]
ન થાય . આથી હિસા
શલ્યને ઉધાર કર્યા પછી માર્ગના જાણ આચાર્ય. ભગવંત જે પ્રાયશ્ચિત્ત આપે, તેને તે રીતે વિધિ પૂર્વક પૂર્ણ કરી આપવું જોઈએ. કે જેથી અનવસ્થા પ્રસંગ ન થાય.
અનવસ્થા એટલે અકાર્ય થાય તેની આલેચના ન કરે અથવા આલેચને લઈને તે પૂર્ણ ન કરે, તે બીજા સાધુને થાય કે “પ્રાણિ હિંસા આદિમાં કંઈ પ્રાયશ્ચિત્ત આવતું નથી, તેથી પ્રાણિ હિંસા આદિ કરવામાં કંઈ દોષ લાગતું નથી. આથી બીજે સાધુ પાપ કાયર કરે. અનવસ્થા ન થાય, તે માટે સાધુએ પ્રાયશ્ચિત્ત આચરવું જોઈએ.
આત્મ-શુદ્ધિ નહિ કરવાથી થતું નુકશાન. नवि तं सत्यं व विसं व, दुष्पउत्तो व कुणइ वेयालो । जंतं व दुप्पउत्त, सप्पो व पमाइणो कुध्धा ॥१॥ जं कुणइ भावसल्लं अणुधियं उत्तमट्रकाल भि । दुल्लभबाढीयत्तं, अणंतस सारियतं च ॥२॥
શસ્ત્ર, ઝેર, જે નુકશાન નથી કરતાં, કોઈ વેતાલની સાધના કરી પણ અવળી કરી તેથી વેતાલ પ્રતિકૂલ થઈને જે દુઃખ નથી આપતે, ઉલટું ચાલેલું યંત્ર જે નુકશાન નથી કરતું, કે કોપાયમાન થયેલે સર્પ જે નુકશાન નથી કરતો, તેનાથી કંઈ ગણું દુખ શલ્યને ઉધ્ધાર–આત્મશુદ્ધિ નહિ કરવાથી થાય છે. શસ્ત્ર આદિના દુઃખથી બહુ બહુ તે એક ભવનું જ મરણ થાય, જ્યારે આત્મશુદ્ધિ નહિ કરવાથી દુર્લભધિપણું અને અનંત સંસારીપણું આ
