________________
૧િ૮૭] ૧૧. મારાથી થઈ ગયેલાં પાપની નિંદા ગહ કરું છું એ ભાવે નિંદા ગહ કરતાં કેવળી બને.
૧૨. “સર્વથા શીલનું રક્ષણ કરૂં. અને કેટીપૂરક તપ વડે લગાતાર પ્રાયશ્ચિત્તને વહન કરૂં” આ ભાવનામાં કેવળી.
૧૩. શરીર વસ્ત્રાદિનું પરિકર્મ કંઈ જ ન કરૂં. ઠંડી આવે અને થાય છે કે “લાવ બારણાની જયણું કરૂં” આ પરિકમ છે. જિનકપીને સ્વકૃત પરિકમે પણ ન ખપે, તેમ હું નિરિકમ બનું, શરીરને ખણું પણ નહિ. આંખને પલકારે પણ મારું ચાલે તો ન કરું, આ પ્રકારની ભાવનામાં ચઢેલા કેવળી.
૧૪. “વધુ બોલવાથી અને આહટ્ટ દેહદૃ વિચારણાથી પાપબંધ થઈ રહ્યો છે, માટે મૌનવ્રતમાં એક કે બે પ્રહર આવી જાઉં” આ ભાવનામાં કેવળી.
૧૫. “અરે! ભાઈ! સંયમ તે દુરારાધ્ય છે, તેને દીર્ઘકાળ પાળવાની મારી શક્તિ નથી, માટે અનશન કરી લઉ આ વિચારણા કરતાં કેવળી. કેમકે હદય કર્મની રજ નહિ ચટવા માટે એટલું બધુ રૂક્ષ બની ગયું છે. જે રૂક્ષતાએ એક પણ ઘાતકર્મને ચાંટવા માટે રાગાદિની સિનગ્ધતા રહેવા જ દીધી નથી.
૧૬. પિતાના આત્માના દે દુષ્ક જે “મારૂં શું થશે એમ વિચારી નવકાર ગણવા માંડયા ત્યાં કેવળી. નિત્ય આલોચના કરતાં કેવળી.
૧૭. શલ્ય રહિત થયા પછી કેવળી
