________________
૧૩] ૧૧. ભાવ- લૌક્કિ અને લેકેત્તર, બનેમાં પ્રશસ્ત અને અપ્રશસ્ત.
લૌકિક એટલે સામાન્ય માણસેમાં પ્રચલિત.
લકત્તર એટલે શ્રીજિનેશ્વર ભગવંતના શાસનમાં પ્રચલિત.
પ્રશસ્ત એટલે મોક્ષમાર્ગમાં સહાયક. અપ્રશસ્ત એટલે મોક્ષમાર્ગમાં સહાયક નહિ.
લૌકિક દષ્ટાંત કઈ ગામમાં બે ભાઈઓ જુદા જુદા રહેતા હતા. અને ખેતી કરીને નિર્વાહ કરતા. એકને સારી સ્ત્રી હતી, બીજાને ખરાબ સ્ત્રી હતી.
જે ખરાબ સ્ત્રી હતી, તે સવારમાં વહેલી ઉઠીને હાથ, મેં વગેરે દેઈ પિતાની કાળજી કરતી, પણ કરે વગેરેની કંઈ ખબર આદિ પૂછે નહિ, તેમજ તેમની સાથે કલહ કરતી હતી. આથી નેરે વગેરે બધા ચાલ્યા ગયા, ઘરમાં રહેલું દ્રવ્ય વગેરે ખલાસ થઈ ગયું. આ લૌકિક અપ્રશસ્ત ભાવ.
જ્યારે બીજાની સ્ત્રી હતી, તે નકર વગેરેની ખબર રાખતી, ટાઈમસર ખાવા વગેરે આપતી. પછી પોતે જમતી. કામકાજ કરવામાં પ્રેરણા કરતી. આથી નેકરે સારી રીતે કામ કરતા અનાજ ઘણું પાડ્યું અને ઘર ધન ધાન્યથી સમૃદ્ધ બન્યું. આ લૌકિક પ્રશસ્ત ભાવ.
લોકોતર-પ્રશસ્ત-અપ્રશસ્ત-જે સાધુ સંયમના પાલન માટે આહાર આદિ ગ્રહણ કરે છે, પણ પિતાનાં રૂપ બલ, કે શરીરની પુષ્ટિ માટે આહાર ગ્રહણ કરતું નથી.
