________________
અંતને સાથી ૨ ત્યાગી, પાપરૂપ મેલના હેતુભૂત મિથુન રહિત એવા એવા ગુણરત્નથી શોભાયમાન મુનિમહારાજ મને શરણભૂત હે(અદત્ત ત્રણ પ્રકારનું છે. (૧) સ્વામીઅદત્ત (૨) ગુરુઅદત્ત અને (૩) તીર્થકર અદત્ત) કલા બત્રીશમી ગાથામાં આચાર્ય અદિ મહાનપદવાળા કહ્યા હોવા છતાં સાધુના શરણે અધિકારમાં તે સર્વનું ગ્રહણ કરવાનું કારણ મૂળગ્રંથકાર સ્વયં આગળ ગાથામાં જણાવે છેઃ
साहुत्तसुठिया जं आयरिआई तओ य ते साहू । साहुभणिएण गहिया तम्हा ते साहुणो सरणं ॥४०॥
આચાર્ય, પ્રવર્તક, ઉપાધ્યાય, ગણિ અને સ્થીર એ પાંચપદવાળા સાધુ સમભાવમાં રહેતા હોવાથી અને મોક્ષની સાધનામાં બીજાને સહાયરૂપ બનતા હોવાથી તેમનામાં તે અતિશય-શક્તિ છે તે હેતુના કારણે તે સાધુનું કાર્ય કરતા હેવાથી સાધુ કહેવાય છે. સાધુ શબ્દના ઉચ્ચાર સાથે ભૂતકાળમાં થયેલા, વર્તમાનમાં વર્તતા અને ભવિષ્યકાળમાં થનાર એવા ત્રિકાલવત સાધુઓ મને શરણભૂત છે. ૪૦ આ પ્રકારે ત્રીજું શરણ પુરૂં કરી ચોથું ધર્મશરણ વર્ણવે છેઃ पडिवन्नसाहुसरणो सरणं काउं पुणोवि जणधम्मं । पहरिसरोमंचपवंचकंचुअंचिअतणू भणइ । ४१॥
ઉપર કહ્યા મુજબ સાધુશરણ સ્વીકાર્યું છે એવા સાધુ, સાધ્વી, શ્રાવક અને શ્રાવિકામાંના કેઈપણ પ્રકૃષ્ટ હર્ષના બળે વિકવર રોમરાજિના સમૂહવડે સુશોભિત શરીરવાળે બની જિનધર્મનું શરણ અંગીકાર કરવા માટે આગળ આ પ્રકારે બેલે. ૪૧
