________________
અંતને સાથી રે, उज्झियवइरविरोहा निच्चमदोहा पसंतमुहसोहा । अभिमयगुणसंदोहा हयमोहा साहुणो सरणं ॥३५॥
લાંબા કાળમાં પૂર્વના ભવેનું વેર અને પ્રસ્તુત ભવમાં અપ્રીતિરૂપ વિરોધ એ બને દૂષણ જેમણે દૂર કર્યા છે; વૈરવિધરહિત લેવાથી કોઈનું પણ અહિત ન ઈચ્છનાર; જેમના મુખની કાંતિ સદા પ્રસન્ન છે; જેમણે મોહ પમાડનાર એવા અજ્ઞાનને જ્ઞાનરૂપ શસ્ત્ર વડે હર્યું છે એવાહતમોહ સાધુ મને શરણભૂત હો. (ભ. મહાવીર સ્વામીના ત્રિપૃષ્ટ વાસુદેવના ભવમાં સિંહને મારવાથી ઉત્પન્ન થયેલ એ લાંબા કાળનું વેર; ચંદ્રપ્રદ્યોત અને ઉદાયન રાજર્ષિ એ બેને તેજ ભવમાં થયેલ લડાઈ અને અપ્રીતિ જે અપ્રીતિ માટે ઉદાયન રાજર્ષિએ ચંદ્રપ્રદ્યતની સાથે ક્ષમાયાચના કરી તે ક્ષમા.) ૩૫
खडिअसिनेहदामा अकामधामा निकामसुहकामा ।। सुपुरिसमणाभिरामा आयारामा मुणी सरणं ॥३६॥
આદ્રકુમારની માફક રનેહનાં બંધન તેડનાર શ્રી આદિ વિકાર હેતુઓ નથી તેવા સ્થાનમાં વસનાર, વિષય સેવનરૂપ સંતાપ દૂર કરી એક્ષસુખના અભિલાષી અને દમદંત ઋષિએ યુદ્ધિષ્ઠિર આદિને સંતોષ આપે તેમ સપુરુષને આનંદ ઉપજવનાર, સાંસારિક કાર્યોથી મુક્ત હેઈ આત્મહિતકારી ક્રિયામાં રતિશીલ એવા આત્માનંદી મુનિઓ: મને શરણભૂત છે. ૩૬
