________________
હ૫
આઉરપચ્ચખાણ પયત્ન
સવને સર્વ પ્રકારે વિસરાવવું बझं अभिंतरं उवहिं सरीराइ सभोयणं । मणसावयकाएहिं सवभावेण वोसिरे
પાત્રાદિ ઉપકરણરૂપ બાહ્ય ઉપધિ અને કષાયાદિક અત્યંતર ઉપધિ તેમજ ભેજન સહિત શરીરાદિ ઉપધિ તે સર્વે મન, વચન, કાયાએ કરીને ભાવથી સરાવું છું. ૧લે ફરી પણ અનશન અંગીકાર કરતાં શું સરાવે તે કહે છે. सव्बं पाणारंभं पच्चक्खामित्ति अलियवणं च ।। सव्वमदिन्नादाणं मेहुन्नं परिग्गहं चेव सम्मं मे सव्वभूएसु वेरं मज्झ न केणइ । आसाओ वोसिरित्ताणं समाहिमणुपालए _રા
જુઓ ગા. ૧૨-૧૩ પહેલા સાગરિક પચ્ચખાણના અધિકારમાં બીજી અને ત્રીજી ગાથામાં કહ્યું છતાં અહીં નિરાગાર પચ્ચખાણને અધિકાર હોવાથી ફરી કહેવામાં પુનરૂકિત દેષ નથી. ૨૦-૨૧ વળી આગળ ઉમેરે છે. रागं बंधं पओसं च हरिसं दीणभावयं । उस्सुगत भयं सोग रई अरइं च वोसिरे રા * પ્રીતિ થવા રૂપ રાગ, બંધનમાં કારણભૂત બંધ, માન, પૂજાને સંભવ મનમાં રાખી જે હર્ષ થાય તે, અપમાનના પ્રસંગમાં પ્રàષ, શત્રુ આદિથી પરાભવ થતાં ઉદ્ભવતે દીનભાવ, અતિ દુખ અનુભવતાં મરણની ઉત્સુક્તા, દેવઆદિના
