________________
૨૧૬
[ શ્રી વિજયપધસૂરિકૃતઈન્દ્રિય સુખને અસાર સમજી પિતાને મનુષ્ય ભવ ફક્ત ન ગુમાવે. માટે હે જીવ! તું પણ વિવેકી થઈ ઈન્દ્રિયના વિષય છોડી મનુષ્ય ભવ સફળ કર એ ઉપદેશ છે. ૪૦
અવતરણું–હવે કવિ આ શ્લોકમાં આ અમૂલ્ય માનવ દેહથી હલકું કામ કરનાર સંસારી જીવ કે ખેદ કરે છે? તે જણાવે છે –
૭.
(
૧ )
येनेह क्षणभंगुरेण वपुषा, क्लिन्नेन सर्वात्मना। ___ सद्व्यापारनियोजितेन परमं निर्वाणमप्याप्यते ॥ प्रीतिस्तेन हहा सखे ! प्रियतमा वक्त्रेन्दुरागोद्भवा ।
क्रीता स्वल्पसुखाय मूढमनसा कोटया मया काकिणी
૧૫ ૧૩ ૧૨ ૧૧
૧૪
૨૧
૧૮
૧૬ ૧૯
૧૭
૨૦
!! ૪૧ ચેન=જેના વડે
નિકિન જોડેલા રુ=અહિ, આ લેકમાં પરમં પરમ, ઉત્કૃષ્ટ ક્ષમym=ક્ષણવિનાશી; સમયે નિર્વા=નિર્વાણુ, મેક્ષસુખ સમયે વિનાશ પામનારા
પિકપણ
ગા =પમાય - વપુષા=શરીર વડે નિ =મલિન (એવા શરીર
પ્રતિ =પ્રીતિ, રાગ
તેન=શરીર વડે વડે)
દ ખેદવાચક શબ્દ છે, અરે તેમના સર્વ પ્રકારે
ર=હે મિત્ર! સાપ ઉત્તમ વ્યાપાર, ચિતમા=સ્ત્રીને
ધર્મગ, ધર્મક્રિયા . | વસ્તુ મુખરૂપી ચન્દ્રના
