________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ.
[ ૬૫ पच्छायावपरद्धो पियधम्मो दोसदूसणसयण्हो । अरहइ पासत्थाईवि दोसदोसिल्लकलिओवि ॥१५॥
वाहिजरमरणमयरो निरंतरुप्पत्तिनीरनिकुरंषो। परिणामदारुणदुहो अहो ! दुरंतो भवसमुदो ॥१६॥
અતિચાપ પાપના પશ્ચાતાપથી પીડાયેલા; વળી નિરતિચાર ધર્મની અભિલાષાવાળા અને પોતાના દોષોની નિંદા કરવાને તત્પર; આવા પ્રકારના પાસસ્થા વિગેરે સાધુઓ; દેશે અને દૂષણથી યુક્ત હોવા છતાંયે ભક્તપરિજ્ઞા મરણને પામવાને યોગ્ય છે. કારણ કે પૂર્વના દેશે અને દૂષણોનો પશ્ચાતાપ; અને નિરતિચારધર્મની અભિલાષા; આ બન્ને ગુણે આરાધકભાવની પૂર્વ ભૂમિકા છે.” ૧૫
તે પુણ્યવાન આત્મા, સંસારની અસારતાને આ રીતિ વિચારે. “વ્યાધિ, જરા અને મરણરુપ મગરમચ્છ વિગેરે ભયંકર જળચર પ્રાણીઓના સમૂહથી, જેના જન્મપ જળતરંગો નિરંતર તોફાને ચઢીને ઉછળ્યા કરે છે, એ આ સંસારસમુદ્ર; સાચેજ પરિણામે દારૂણ દુઃખેને આપનાર છે. વળી ખેદની વાત છે, કે તે દુખપૂર્વક અંત આવી શકે તેવો છે.”
