________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ
::
:: [૧૫૩
હૈ સુવિહિત ! સંસારને વિષે ભૂતકાલમાં તે અનન્તકાલસુધી અનન્તીવેળાયે અનન્તા જન્મ-મરણાને અનુભવ્યાં છે' આ બધાંયે દુ:ખા સંસારવતી સર્વજીવાને માટે સહજ છે. માટે વમાનકાલના દુ:ખાથી તું મૂંઝાઇશ નહિ અને આરાધનાને ભૂલીશ નહિ.’ મરણના જેવા મહાભય નથી, જન્મ સમાન અન્ય કોઇ દુઃખ છે નહિં. આ કારણે જન્મમરણુરૂપ મહાભયોના કારણભૂત શરીરના મમત્વભાવને તું શીઘ્ર છેદી નાંખ.’
૯૮૯૯
વળી હું ભાગ્યવાન ! આ શરીર જીવથી અન્ય છે. તથા જીવ શરીરથી ભિન્ન છે” આ નિશ્ચયપૂર્વક દુ:ખ અને કલેશના મૂળ ઉપાદાન સમા શરીરના મમત્વને તારે છેદી નાંખવું જોઇએ. કારણ કે: ભીમ અને અપાર આ સંસારમાં, આત્માએ જે કાંઇ શરીર સંબન્ધી કે મનસંબન્ધી દુ:ખાને અનન્તીવેળાયે ભાગળ્યાં છે, તે શરીર પરના મારાપણારૂપ મહાદોષના યોગે જ. આથી હું સુવિહિત ! તને વારંવાર કહેવું પડે છે કે: જો સમાધિ પૂર્વક મરણને મેળવવું હોય તે તે ઉત્તમ અર્થની પ્રાપ્તિને સારૂ તારે શરીર આદિ આભ્યન્તર અને અન્ય બાહ્ય પરિગ્રહને વિષે મારાપણું સર્વથા વાસિરાવી દેવું.’૧૦૦:૧૦૧:૧૦૨
મુમુક્ષુ આત્મા, ગુરૂમહારાજની સમક્ષ ફરી ક્ષમાપના કરે છે, કે ‘જગતના શરણુરુપ, હિતવત્સલ સમસ્ત શ્રીસંધ, મારાં સઘળાંચે અપરાયાને ખમે, તથા શલ્યથી રહિત બનીને પણ, ગુણાના આધારભૂત શ્રીસંઘને ખમાવું છું.’ ૧૦૩
