________________
મુળ અને ભાવાનુવાદ. : : : ' = = [૧૩૧ भण केरिसस्स भणिओ संथारो केरिसे व अवगासे। ऊक्वंपिंगस्स करणं एअंता इच्छिमो नाउं॥३१॥ हायति जस्स जोगा जराय विविहाय हुंति आयंका। आरुहइ अ संथारं सुविसुद्धो तस्स संथारो॥३२॥ जो गारवेण मत्तो निच्छद आलोअणं गुरुसगासे। आरहइ अ संथारं अविसुद्धो तस्स संथारो॥३३॥
જિજ્ઞાસુ શિષ્ય, ગુરૂમહારાજને પૂછે છે કેઃ
હે ભગવન્! કેવા પ્રકારના સાધુ પુરૂષના માટે આ સંથારાની આરાધના વિહિત છે? વળી કયા આલંબનને પામીને આ અન્તિમકાલની આરાધના થઈ શકે? અને અનશનને કયારે સ્વીકારી શકાય ? આ વસ્તુ હું જાણવાને ઈચ્છું છું, કૃપા કરીને આપશ્રી ફરમાવશે !”
૩૧: ગુરૂમહારાજ જવાબ આપે છે કે “જેના મન, વચન અને કાયાના શુભગ સીદાતા હોય, વળી જે સાધુને અનેક પ્રકારના રે શરીરમાં ઉન્ન થયા હોય, આ કારણે પિતાના મરણકાલને નજીક સમજીને, જે સંથારાને સ્વીકારે છે, તે સંથાર સુવિશુદ્ધ છે.
પણ જે ત્રણ પ્રકારના ગારવથી ઉન્મત્ત બનીને, ગુરૂની પાસે સરળભાવથી પોતાના પાપની આલોચના લેવાને તૈયાર નથી; આ સાધુ સંથારાને સ્વીકારે છે, તે તે સંથારો અવિશુદ્ધ છે.
૩૩ १ लिकस्स इति पाठां०
