________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ.
[ ૧૦૭
न लहइ जहा लिहंतो मुहिल्लिअं भट्ठिअं रसं सुणओ । सो त तालुअरसिअं विलिहंतो मन्नए सुक्खं ॥ महिलापसंगसेवी न लहइ किंचिवि सुखं तहा पुरिसो । તો મન્નહ્ વાઓ સાચવત્તમં મુછ્યું ॥૪॥ सुठुवि मग्गिज्जतो कत्थवि केलीइ नत्थि जह सारो । इंदिअविस तहा नत्थि सुहं सुट्ठवि गविद्वं ॥
:::
તદ્દન સૂકાઈ ગયેલા, રવિનાના હાડકાના ટુકડાને બચકાં ભરનારા કુતરા જેમ હાડકાના રસને મેળવી શકતા નથી, કેવળ પેાતાના તાળવાને ઘસે છે, અને એ તાળવામાંથી નીકળતા લાહીના સ્વાદ કરવામાં તે સુખ માને છે. તે રીતિયે સ્ત્રીઓની સાથે ભેગાને ભાગવનારા કામસૂઢ પુરૂષ કાંઈપણ સુખને મેળવી શકતા નથી. માત્ર ભાગવટાની વેળાના પોતાના કાયપરિશ્રમને તે અનુભવે છે. અને માહની તીવ્ર મૂર્ચ્છના ચેાગે બિચારા જીવ તેમાં સુખની
કલ્પના કરે છે.
૧૪૨ : ૧૪૩
સારી રીતિયે શેાધવા છતાંયે કેળના ગર્ભમાં જેમ ક્રાઇપણ સ્થાને સાર નથી. તેમ સર્વ પ્રકારે ગવેષણા કરવા છતાંયે ઇંદ્ધિચાના વિષયામાં પારમાર્થિક સુખના એક અંશ પણુ નથી. ૧૪૪
