________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ.
[ ૯૫ चोरिकनिवित्तीए सावयपुत्तो जहा सुहं लहई । किढि मोरपिच्छचित्तिअ गुट्टीचोराण चलणेसु।१०६॥ रक्खाहि बंभचेरं बंभगुत्तीहिं नवहिं परिसुद्धं । निचं जिणाहि कामं दोसपकामं विआणित्ता ॥१०७॥ जावइआ किर दोसा इहपरलोए दुहावहा हुंति । आवहइ ते उ सव्वे मेहुणसन्ना मणूसस्स ॥१०८॥
સંગદોષથી ચાર લોકોના ટેળામાં ભળેલો શ્રાવકપુત્ર, એક અવસરે ચેરીના પાપથી નિવૃત્ત થવાના કારણે સુખને પામ્યા. એ આ રીતિ: એક નગરમાં કાઢી નામની ડેશીને ત્યાં ચારીને સારૂ ચોરે આવ્યા, નિયમ હોવાથી શ્રાવકપુત્ર, તેઓની સાથે નથી. ડોશીએ ચોરોના પગમાં મેરપિંછથી અંગૂઠે ચીતર્યો. તેથી શ્રાવકપુત્ર સિવાય રાજાએ સૌને પકડીને શિક્ષા કરી. ૧૦૬
વળી હે ધીર! નવ પ્રકારની બ્રહ્મગુપ્તિથી વિશુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય વ્રતનું તારે રક્ષણ કરવું તથા દોના અત્યન્ત સ્થાનસમાં કામને તારે સદા જીતો.
આ લોક કે પરલોકને વિષે, જીવોના દુ:ખની પરંપરાનું કારણ જે જે દે છે, તે સઘળાયે દેનું મૂળ ઉત્પત્તિસ્થાન મૈથુન સંજ્ઞા છે. આ કારણે મૈથુનસંજ્ઞાને ત્યજવી જોઈએ કલ્યાણનો આ વાસ્તવિક માર્ગ છે.
૧૦૮
૧૦૭
