________________
[૧૭] અથવા નાવના હથીઆરથી કાઢી નાંખે, પણ તે સાધુએ કરવું નહિ, પણ મન ધારણ કરીને બેસવું.
તે નાવમાં બેઠેલા સાધુને નાવિક કહે, કે હે સાધુઓ! તમે નાવમાં પડેલા કાંણને હાથ, પગ, બાહુ, જાંઘ, ઉરૂ, પેટ, માથા કે કાયાવડે અથવા વહાણમાં રહેલા ઉસિંચણવડે અથવા વસ્ત્ર, માટી, કમળપત્ર કે કુરૂવિંદ નામના ઘાસવર્ડ ઢાંકે, પણ તે સ્વીકારવું નહિ, મૈને બેસી રહેવું.
તે ભિક્ષુએ અથવા સાધ્વીએ નાવમાં છિદ્ર પડતાં પાણી ભરાતું દેખીને-ઉપર ઉપર નાવમાં પાણે ચડતું દેખીને બીજા માણસને એમ કહેવું નહિ કે હે ગૃહસ્થ! આ વહાણમાં પાણી ભરાય છે, અને નાવ ડુબી જશે, આ પ્રમાણે મનથી અને વચનથી સંકલ્પ-વિક૯પ ન કરતાં કે બરાડા ન પાડતાં શાંત રહેવું, શરીર ઉપકરણની ઉત્સુકતા તથા બહારનું ધ્યાન છેડીને એકાંતમાં આત્માને સમાધિમાં રાખે, અને જે પ્રમાણે નાવ પાણીમાં ચાલે તેમ ચાલવા દેઈ કિનારે પહોંચવું, આ પ્રમાણે સદા યત્ન કરે, અર્થાત્ નાવના ઉપર ધ્યાન ન રાખતાં આત્મ સમાધિએ વર્તવું, આજ ભિક્ષની સર્વ સામગ્રી છે.
ત્રીજા અધ્યયનને પહેલે ઉદેશે સમાપ્ત થયે.
