________________
[} ]
.
ठाणाओ ठाणं साहरइ बहिया वा निण्णक्खू तहप्पगारे उ० अपु०नो ठाणं वा चेइज्जा, अह पुण० पुरिसं० चेइज्जा ।। (सू० ६५) તે ભિક્ષુ આવા પ્રકારના ઉપાશ્રય જાણે કે તે ગૃહસ્થે સાધુને ઉદ્દેશીને નાની બારીનુ મોટું બારણું કર્યું છે, તેવા મકાનમાં જ્યાં સુધી ગૃહસ્થ વિગેરે બીજો પુરૂષ તે મકાન ન વાપરે ત્યાં સુધી સાધુ તેને ન વાપરે. આ બ ંને સૂત્રમાં પણ ઉત્તર ગુણ્ણા વર્ણવ્યા છે, તે પૂર્વે બતાવેલા દોષથી દુષ્ટ શય્યા હાય તાપણુ ખીજા પુરૂષ સ્વીકાર્યા પછી કલ્પે છે, પણ મૂળ ગુણુથી દુષ્ટ હાય તા ખીજા પુરૂષે સ્વીકાર્યા પછી પણ કલ્પતી નથી, મૂળ ગુણુના દોષો નીચે મુજબ છે, પટ્ટી વસાવા થાના ઉચત્તરિ મુજવેલીયો ” એટલે પ્રશ્ન વાંસ વિગેરેથી સાધુ વિગેરે માટે જે વસતિ તૈયાર કરાવાય, તે મૂળ ગુણુથી દુષ્ટ છે.
,,
પીઠના વાંસડા, બે ધારણ કરનારા, તથા ચાર મૂળ વેલીએ ડાયન્ સાધુ માટે વાંસડા ઉભા કરીને મકાન બનાવે તે સાધુને કલ્પે નહિ ) વળી તે સાધુ આવા ઉપાશ્રય જાણે કે ગૃહસ્થ સાધુને ઉદ્દેશીને પાણીથી તૈયાર થયેલાં કંદ વિગેરે બીજા મકાનમાં ( તે ખાલી કરવા માટે ) લઈ જાય છે, અથવા તેના બહાર ઢગલા કરે છે, તેવા મકાનમાં જ્યાં સુધી જો માણસ આવીને ન રહે, ત્યાં સુધી સાધુ તેમાં ન ઉતરે, પણ ખીજાએ વાપર્યા પછી સાધુ તેમાં રહે, તેજ પ્રમાણે અચિત્ત વસ્તુ પણ ઘરમાંથી બહાર કાઢે તાપણ પુરૂષાંતર થયા પછી સાધુએ તે મકાન વાપરવું; કારણ કે તેમાં પણ ફેરફાર કરતાં ત્રસ જીવના વધ થવાના સભવ છે. વળી—
