________________
[ ૧૧૭ ]
खलु एए भयंतारो, अहमेगे सम्मं पडिवन्ने, जे एए भयंतारो एयाओ पडिमाओं पडिवजित्ता णं विहरंति जो य अहमंसि एयं पडिमं पडिवज्जत्ताणं विहरामि सव्वेऽवि ते उ जिणाणाए उबठ्ठिया अन्नुन्नसमाहीए, एवं च णं विहरंति, पयं खलु તલ્સ મિડ્યુલ્સ મિલધુળીપ ના સામખિયું ॥ ( સૂ૦ ૬૨ ) २-१--१-११ पिण्डैषणायामेकादश उद्देशकः ॥
આ સાત પિંડેષણા અથવા પાન એષણામાંની કાઈપણ પ્રતિમાને સાધુ સ્વીકારીને આવું પછીથી ન લે, કે—ખીજા સાધુ ભગવ ંતા સારી રીતે પિડેષણા વિગેરે અભિગ્રહેા પાળતા નથી, હુંજ એકલા ખરાખર પાળું છું. ” તેથી મેં જવિશુદ્ધ અભિગ્રહ લીધા છે, પણ બીજાઓએ નથી લીધેા, આ ઉપરથી ગચ્છમાંથી નીકળેલાએ કે ગચ્છમાં રહેલાએ પરસ્પર સમષ્ટિથી દેખવા, પણ ઉત્તમ રીતે પિ ંડષણા પાળનારા ચડતી અવસ્થાએ પહોંચેલા ગચ્છમાં રહેલા સાધુએ પણ પેાતાનાથી નીચા સાધુ જેએ પ્રથમની પિંડેષણામાં રહ્યા હાય તેમને પણ દોષ દેવા નહિ.
પ્રત્યારે શું કરવું ? તે કહે છે.
આજે સાધુ ભગવંતા પડેષણા વિગેરે વિશેષ અભિગ્રહાને ધારણ કરીને ગામ ગામ વિચરે છે, અને હું જે પ્રતિમાને ધારણ કરીને વિચરૂ છું. તેથી અમે બધા જિનેશ્વરની આજ્ઞામાં છીએ, અથવા જિનાજ્ઞાએ વિચરે છે, તેથી અભ્યુદ્યુત વિહાર કરનાર સવરવાળા છે, તેઓ બધા એક બીજાને સમાધિવડે જે ગચ્છમાં જેને જે સમાધિ અતાવી
