________________
(२५२) गाम धम्मेहिं अवि निब्बलासए अवि ओमोयरियं कुजा अवि उड़े ठाणं ठाइजा अवि गामाणुगामं दूइजिजा अवि आहारं वुच्छिदिजा अवि चए इथिसु मणं, पुव्वं दंडा पच्छा फासा पुरं फासा पच्छा दंडा, इच्चेए कलहा संगकरा भवंति, पडि. लेहाए आंगमित्ता आणविजा अणासेवणाए त्तिवेमि, से नो काहिए नो पासणिए नो संपसारणिए नो मामए णो कय किरिए वह गुत्तं अज्झप्प संवुडे परिवजा सयापावं एवं मोणं समणुवासि. ज्जासि त्तिवेमि (सू० १४२) ॥५-४॥ लोकसारे चतुर्थः જ તે સાધુ પ્રમાદના વિપાક વિગેરેનું અથવા અતીત અનાગત વર્તમાનના કર્મ વિપાકનું પ્રભૂત (ઘણું રહસ્ય) દેખવાના સ્વભાવ વાળે હેવાથી પ્રભૂત દશ કહેવાય છે, પણ વર્તમાનને સ્વાર્થ દેખીને કાંઈ પણ ન કરે, તથા સત્વ (જીવ સમૂહ) નું રક્ષણ કરવાના ઉપાયમાં ઘણું . જ્ઞાન ધરાવે, અથવા સંસાર ભ્રમણ તથા મોક્ષ મેળવવાનાં કારણ ઘણી રીતે જાણે, માટે “પ્રભૂત પરિજ્ઞાની કહેવાય છે, અર્થાત્ સંસારનું જેવું સ્વરૂપ હોય તેવું બધા જેને मतावे. छ, किंच-पणी ४ायनी य. न. ४२, तेथी अथवा
