Ramayanma Sanskritino Sandesh Part 01

SR No.: 023050
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrashekharvijay, Bhanuchandravijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust
Publication Year: 1977
Total Pages: 316
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 18 MB

Page 36

રામાયણમાં સંસ્કૃતિનો સંદેશ”
૩૩
શિવાજીક રામાયણનું સર્જન
આજના કરતાંય જે કાળ અપેક્ષાએ અતિ ભયંકર હતો એવા ઓરંગઝેબના કાળમાં પણ આ રામાયણે શિવાજી જેવા શુરવીર નરને પકવ્યો છે.
એ કાળમાં ઓરંગઝેબ મૂર્તિઓ અને મંદિરોના ભાંગીને ભૂકો કરી નાખતો. અનેક હિન્દુઓને હડપચી પકડીને મુસલમાન બનાવતો. આ ભયંકર પરિસ્થિતિ જેઈને અનેક હિન્દુઓના આત્મા કકળી ઊઠયા હતા. એમાં જીજીબાઈ નામની એક ગૌરવવંતી નારીનું. અંતર તો આ સીતમથી અત્યંત ત્રાસી ઊઠયું હતું. કોઈ પણ ભોગે આ જુલમી રાજાને જબ્બે કરવો જ રહ્યો; એમ એનું અંતર પુકારીને કહેતું હતું.
એ પોતાના ગુરુ સ્વામી કોંડદેવ પાસે ગઈ. એણે ઓરંગઝેબે મચાવેલા સીતમની વાત ગુરુ પાસે રજૂ કરી. ગુરુએ એને કહ્યું : “તારી બધી વાત સાચી છે. દુનિયાની વાત મૂકી દે. આમાં તું અને હું શું કરી શકીએ તેમ છીએ, એ બોલ.”
- જીજીબાઈ કહે છે: “સ્વામીજી ! આમ જે કહો તે કરવા હું તૈયાર છું. હું સર્વસ્વનો ભોગ આપીશ. પણ હું નારી, બીજું તો શું કરી શકીશ?”
ત્યારે કોંડદેવ એને કહે છે: “તુ ઘણું કરી શકે એમ છે. અત્યારે તું સગર્ભા હોય તેમ જણાય છે. હું, તું અને તારું થનારું ભાવિ બાળક આપણે ત્રણે જણે આ આતતાયીના આક્રમણે દૂર કરવા બસ છીએ. હું કહું એટલું આજથી તું શરૂ કરી દે. આજથી જ તું મુખ્યત્વે રામાયણના અરણ્યકાંડનું જ પારાયણ શરૂ કર. તારા પેટમાં રહેલા બાળક પર તેની જરૂર અસર થશે...એ અરણ્યકાંડ સાંભળતા સાંભળતા એક દિવસ તેનામાં શુરાતન પ્રગટ થશે. અને ત્યારે તારું એ બાળકે ઓરંગઝેબને કબજે લેવામાં સફળ થશે.”
સ્વામીજીની વાણીને માથે ચડાવીને જીજીબાઈએ આ કાર્યનો આરંભ કરી દીધો. અને પ્રતિદિન તે અરણ્યકાંડનો પાઠ કરવા લાગી. એના સંસ્કાર અવ્યક્તરીતે ગર્ભમાં રહેલા આ બાળકમાં પડવા જ લાગ્યા. એક દિવસ બાળકનો જન્મ થયો. એ ધીરે ધીરે મોટો થવા લાગ્યો. રોજ અરયકાંડ બાળકને સાથે બેસીને સંભળાવવાનો જીજીબાઈનો કાર્યક્રમ ચાલુ જ રહ્યો. એમાં એક દિવસ–જ્યારે બાળક આઠ વર્ષનો સમજણો થઈ ગયો હતો ત્યારે–રોજના ક્રમ પ્રમાણે આ અરણ્યકાંડ જીજીબાઈ સંભળાવતી હતી. એ કહેતી હતી, બેટા! જંગલની અંદર ઋષિમુનિઓ યજ્ઞ કરી રહ્યા હતા. એક બાજુમાં હવનની સામગ્રીઓ પડી હતી. અને બીજી બાજુમાં હાડકાંઓનો મોટો ઢગલો પડ્યો હતો. વનમાં ગયેલા રામચન્દ્રજી ફરતાં ફરતાં ત્યાં આવી પહોંચે છે.”