________________
२६]
मुणिवीरसेहरविजयविरइअ- [ गाथा १८७ तः
लिसी कालणेमिरिउव्व जो सूरिंदाणं, पट्टाद्धितणयं जसोमदणेमिचंदाणं । जस्स मणीसाअ खलु पराजिओ विबुहसूरी, भवाण दिसउ सिवं सो मुणिचंदक्खो सूरी ॥१८७॥
(ललिया) जो संविग्गसिरोमणी छ विगई, साहूभवंतो चिअ; भूखंडा व्व चयीअ चक्किणिवई, देहे वि चत्तच्छिहो । जेउं दुहमसेवबाइसरह, भूसीम जो सासणं; लोगे तक्किकवासवो जयउ सो, उत्तिण्णसत्तंबुही ॥१८८।।
(सदूलविक्कीडिअं) हरिमद्दसूरिणा खलु, रइआऽणेकंतजयपडागाई । जे दुग्गमाऽत्थि अहुणा, इह विबुहाणं पि गंथणगा ॥१८॥
(पच्छाज्जा) मंदमईण वि सुगमा, ते गंथा पंजियाइरयणाए । सव्वे वि कया, जेणं पहुणा विस्सहिमबुद्धीए ॥१९॥
(पच्छाउजा) (जुगं) सोषीरपायित्ति तदेगवार-पाणा विहिण्णू बिरुदं धरीम । सगं गमो दद्विसमुद्दसव्वे ११७८, वासे णिवा स सं मवीणं ॥१६१।।
(इंदवारा इंदवज्जा) तब्बंधवा इह जगे, जयंतु आणंदसूरिपमुहा ते । तेण चिअ कयायरिआ, दिक्खं सिक्खं च दाउं जे ॥१२॥
(पच्छापुब्धिगाइचवलाज्जा) तक्खज्झमओ व पयलच्छिमलंकरीम, सूरीसरो स मुणिचंदमुणीसरस्स ।
