________________
સદા જયવંતુ જિનશાસન
પ૭ શાહજહાંએ પંન્યાસજીને પિતાના જમાઈ બનવા જણાવ્યું અને તેને ઈન્કાર કરવામાં જાનનું જોખમ પણ સમજાવી
અને તે ય.... એ મસ્તરામ દેશ છેડીને ચાલ્યા ગયા. એમ કહેતાં કહેતાં કે, “આ વીરને ભેખ રૂપની આગમાં ખાખ કરી દેવા માટે મેં સ્વીકાર્યો નથી. શાહજહાં! તારી મારવાની ધમકીઓ બેકાર છે; અમરને કઈ મારી શતું જ નથી !
કેવી અદ્ભુત છે સૂક્ષમની તાકાત ! આ તાકાતના સ્વામીને સહજ રીતે વીર્યનું ઉર્ધ્વરેતાપણું સિદ્ધ થાય છે, બ્રહ્મચર્યનાં એજ અને તે સ્વાભાવિક રીતે એના લલાટે સંતાકૂકડી રમતાં જોવા મળે છે. કેઈને પણ ઈર્ષ્યા આવે એટલી મસ્ત શુદ્ધિ એનાં અંગોમાંથી સતત નીતરતી હોય છે.
• આવા સૂક્ષ્મ સમ્રાટને શિર્ષાસનની કે પ્રાણાયમેની કશી જરૂર રહેતી નથી. જેની પાસે સૂકમની તાકાત નથી એવા જ ગૌતમને અહલ્યા પછાડે છે, પછી ભલે ચાલે તેટલા શ્વાસ ઊંચા-નીચા તેઓ કરતા જ રહે કે ધરતીમાં દટાઈને સમાધિ લગાવતા રહે.
હઠગ તે માત્ર સાધન છે; સૂક્ષ્મ સમ્રાટ બનવા માટેનું.
પણ એ એકાંતિક અને આત્મનિ- સાધન તે નથી જ. એ છે; રાજયોગ.
