________________
સ્યાદ્વાદ
૧૩૫ જોયું કે ભાવીના એંગલથી જિનપૂજાની હિંસા તે અહિંસામાં transfer થઈ માટે તે હિંસા અધર્મ સવરૂપ ન રહ.
શું દેખીત અહિંસા કરવા જેવી છે? તે તે જાણવા માટે ભાવિને એંગલ લગાડે. જે તે અહિંસા ભાવિમાં હિંસામાં ફેરવાતી હોય તે તે દેખીતી અહિંસા પણ કરવા જેવી ન રહે - હવે આપણે ભવિષ્યની અપેક્ષાએ થઈ જતી હિંસાઅહિંસા દષ્ટાન્તથી સમજીએ. પારધીનું દબાવત,
એક પારધી હતું. તેણે પક્ષીઓને પકડવા માટે જમીન પર જાળ બિછાવી. માટીનાં કલર સાથે મેચ થતા રંગવાળી તે જાળ હતી. તે પર દાણા વેર્યા. તે દાણા ચણવા કબૂતર ખેંચાતાં ગયાં, થલવારમાં ઘણાં તરે એકહથઈ ગયાં. પેલે પારધી. ઝાડ ઓડે ચૂપચાપ ઊભે છે. ખાંસી પણ ખાતો નથી કે જેથી કબૂતરે ઊડી જા! તે મનોમન એલે છે—ખાવ, ખૂબ ખાવ. - આ તેની અહિંસક ભાવના જ દેખાય છે ને ? કબૂતર ખાય છે, તેમાં અંતરાય ન પડે, જેથી ત્યાં કેઈ ને આવા દેતું નથી. એને કેઈ આવે ને કબૂતરે ઊિડી જાય તે
એટલામાં સાવ નજીકના ગામડાને જન છોકરો ઝાડે ફરવા તે બાજુ આવ્યો. તેણે કબૂતરને જોયાં. વળી તેણે પેલા પારધીને પણ છે. તેણે વિચાર્યું કે, આ
