________________
૧૫
આત્મ-પ્રદેશોમાં અમારિ-પટ વગડાવવાની જરૂર છે. સ્વયં–પિતે મનસા, વચસા અને કર્મનું અહિંસક બનવું જોઈએ છે. જ્યાં સુધી સ્વયં અહિંસક ન થવાય ત્યાં સુધી બીજાને અહિંસક કેવી રીતે બનાવી શકાય. વિચારમાત્રમાંથી જ્યારે હિંસા નિકળી જાય ત્યારે ખરી અહિંસક દશા પ્રાપ્ત થઈ ગણાય. પર્યુષણમાં આ દશા સમ્પાદન કરવાની છે. એ દિવસેમાં હલવાઈ વગેરેના ભઠું-તાવડા બંધ રખાવાય અને પિતે ભઠ્ઠી-તાવડા માં જમણવાર– નકારશી-સાહગ્નિવચ્છલ કરે એને શું અર્થ ? આવા આરંભ-સમારંભ પર્યુષણમાં કરવાના ન હોય.
પજુસણુ” સાથે જમણને મળજ બેસતું નથી. તપસ્યા સાથે જમણવારની કંઈ સંગતિજ થતી નથી. મિષ્ટાન્ન ઝાપટવાથી ઉપવાસ સારા થાય એ માન્યતા ભૂલભરેલી છે. દીવા જેવું ચેખું સમજી જઈએ કે સામુદાયિક જમણવારોના મહા આરંભ પર્યુષણના શુભતમ દિવસેમાં માંડવા એમાં એ પર્વાધિરાજની વિરાધના અને વિડમ્બના સમાયેલી છે. તપસ્યા પણ ગજા પ્રમાણે કરીએ. ગજા ઉપરવટ તપસ્યા કરી “ વાહ વાહ”ની અભિલાષા સફળ કરવામાં એ તપસ્યાનું ફળ “વાહવાહમાં પૂરું થઈ જાય છે. ઉપરાંત, દુર્ગાનથી કર્મનાં ખાતાં બંધાય એ ખાં. આળોટી–આળોટીને કે રખી-ભટકીને
