________________
(૯) કાંચનને જેમ જેમ અગ્નિમાં તપાવવામાં આવે છે તેમ તેમ તેને વાન વધતેજ જાય છે. શેલડીના સાંઠાને જેમ જેમ છેદવામાં કે પલવામાં આવે છે તેમ તેમ તે સરસ મિણ રસ સમર્પે છે, અને ચંદનને જેમ જેમ ઘસવામાં કે કાપવામાં આવે છે તેમ તેમ તે તેના ઘસનારને કે કાપનારને ઉત્તમ પ્રકારની સુગંધ અથવા ખુશ આપે છે. તેવી જ રીતે સપુરૂષને પ્રાણુત કષ્ટ પડયે છતે પણ કદાપિ પ્રકૃતિને વિકાર થતું જ નથી. તેમની પ્રકૃતિ તે તેવે વખતે ઉલટી અધિક ઉજળી થઈ આત્મલાભ ભણી થાય છે. આવાજ પુરૂષે જગતમાં ખરા પુરૂષની ગણનામાં ગણાવા યોગ્ય છે.
(૧૦૦) યેગી પુરૂષને વૈરાગ્ય–પુષ્ટિથી જે અંતરંગ સુખ થાય છે તેવું સુખ ઈબ્રાદિકને સ્વપ્નમાં પણ સંભવતું નથી. કેમકે ઈંદ્રાદિકનું સુખ વિષયજન્ય હવાથી કેવળ બહિરંગ-બાહ્ય–કલ્પિતજ છે. . .
(૧૦૧) મધ્ય-ઉદરની દુર્બળતાથી કૃદરી–સ્ત્રી શેભે છે, તપતુષ્ટાનવડે થયેલી શરીરની દુર્બળતાથી યતિ-મુનિ શોભે છે, અને મુખની કૃશતાથી ઘેડે શોભે છે, પણ તેઓ કંઈ આબુપણથી શોભતાં નથી. સર્વ કેઈ સ્વ સ્વ લક્ષણે લક્ષિત છતાં જ શેભે છે.
(૧૨) જે સ્ત્રીના પ્રેમાળ વચન સાંભળીને ચંચળ-ચિત્ત થતું નથી, તેમજ સ્ત્રીના નેત્ર કટાક્ષથી પણ લગારે સંભ પામતે નથી તેજ ગીશ્વર રાગદ્વેષ વિવજિત હોવાથી જગતમાં જયવતે વર્તે છે.
