________________
મને બહુ સારી સોબતમાંજ રાખ ઉછેરવાં જોઈએ. પછી જ્યારે તેમને વિદ્યાભ્યાસમાં જોડવા જેવું વય પ્રાપ્ત થાય ત્યારે સારા સુશીલ અને અનુભવી શિક્ષકની દેખરેખ નીચે બીજા નિર્દોષ અને માયાળુ બાળ વિદ્યાથીઓની જોડમાં કેઈ એક એવા સારા વિદ્યાલયમાં મૂકવા જોઈએ, કે જ્યાં તેમને ગમ્મત સાથે અખલિત જ્ઞાન મળતું રહે. એ રીતે ઉત્તરોત્તર તેમને જ્ઞાનવૃદ્ધિ થયા કરે એ ઘટિત પ્રબંધ કરી દે જોઈએ. તેમને વિદ્યાભ્યાસ કરતાં કદાપિ કંટાળો ન આવે પણ તેઓ સુખચેનથી વિદ્યાભ્યાસ કર્યા કરે એવા પ્રકારની તેમને તન મનની કસરત જોડે જોડે મળતી રહેવી જોઈએ. તેમનું વય પરિપકવ થાય ત્યાં સુધીમાં તેમને વિદ્યાભ્યાસ લગભગ પૂરે થઇ જવો જોઈએ, એટલું જ નહિ પણ તેમાં તેમને ખરેખર લહેજત પડે એવા યોગ્ય કમથી તેમને વિદ્યાભ્યાસ ગોઠવા જોઈએ. સાથે સાથે નીતિનાં તેમજ ધર્મનાં સાદાં તો પણ તેમને સમજાવવા જોઇએ, જેથી તેમનું જીવન તેમને પોતાને તેમજ અન્ય જિનેને પણ એક આશીર્વાદ રૂપ થઈ શકે. જ્યાં સુધી તેમને વિદ્યાભ્યાસ શરૂ રહે ત્યાં સુધી તેમણે શુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય પાળવું જ જોઈએ. આજ કાળ પણ કેટલાક સુપ્રસિદ્ધ ગુરૂકુળમાં એજ નિયમને અનુસરી પુત્રને ૨૫ વર્ષ નું વય થતાં સુધી અને પુત્રીને ૧૬ વર્ષનું વય થતાં સુધી શુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય પળાવવામાં આવે છે. તેથી તેઓ બહુ બલિષ્ઠ, વીર્યવાન, તેજસ્વી, કાતિમાન, પ્રતાપી, હિંમતવાન, ઉત્સાહી અને પરદુઃખભંજન બને છે. એવા સુશિક્ષિત બ્રહ્મચારી યુવકે જ ખરેખર દેશને આશીર્વાદ રૂપ નીવડે છે.
