________________
વિષય-વાસનાથી થતાં નુકશાન.
એક અથવા ખીજા ગમે તેવા નિમિત્ત પ્રસ ંગે જેમને વિષય અભિલાષા જાગૃત્ થાય છે અને વાણીમાં તથા કાયામાં વિષયવિકાર પૈદા થાય છે, તેઓ નિયમિત રીતે નિજી રક્ષા કરતા નહિ હાવાથી અને સ્વવી ના વિનાશ થવા દેવાથી શરીરનુ આરગ્ય સાચવી શક્તા નથી, તેઓ અવાર નવાર આચિંતા વિવિધ રોગને ભેગ થઇ પડે છે, તેમની નિદ્રા ઊડી જાય છે અને બેચેની પથરાય છે તેથી તેમના શરીરનું તેજ ઘટી જઈ નિસ્તેજ બને છે અને અપ આયુષ્ય ભાગવી અકાળે મૃત્યુ પામે છે. જ્યાં સુધી જીવે છે ત્યાં સુધીમાં પણ તેમના શરીરના બાંધા કમજોર ( શિથિલ) થઇ જાય છે, જેના પરિણામે તે.કઇ પણ મહત્ત્વનાં કામ કરવા ચાગ્ય રહેતા નથી અને તેમને જે સતિ થવા પામે છે તે પણ એવીજ રગિલી, અશક્ત, અલ્પાયુષી, શિથિલ માંધાની, દમવગરની, નિસ્તેજ અને પુરૂષાર્થહીન થાય છે.
વિવેક.
આ રીતે વિવેક વગર મૈથુનસેવાથી સ્વપરને ( સમાજને ) કેટલું અધુ નુકશાન થાય છે, તેના જો ખ્યાલ કરી શકાય તે પછી વિષયાસક્તિથી વિરમવા રૂપ અને સર્વ રીતે સ્વવીની રક્ષા કરવા રૂપ બ્રહ્મચર્ય ને નિયમિત પાળવા તરફ નિજ લક્ષ અવશ્ય થાય. બ્રહ્મચર્યથી થતા સુંદર પરિણામ.
નિયમિત રીતે બ્રહ્મચર્યના દૃઢ પાલનથી ઉપર જણાવેલા સઘળા લાલ સુલભ થઈ જાય છે, તે ઉપરાંત વચનબળ અને બુદ્ધિબળ ખીલવા પામે છે અને ચિત્તની પ્રસન્નતા જળવાયા કરે છે. પરિણામે જે સંતતિ થાય છે તે સઘળી રીતે આાનઃઢાયક નીવડે છે. તેની ભવિષ્યની સતતિ પણ સુંદર અને મજ
