________________
(૨૯)
શ્રાવક કાને કહેવાય ?
જિનેશ્વરની આજ્ઞા માને. સš. શકય અમલ કરે. સુદેવ-સુગુરુ–સુધર્મમાં શ્રદ્ધા ધરે. જીવ-અજીવ પુણ્ય-પાપ આશ્રવ–સંવર બંધ-નિર્જરા મેાક્ષ નવે તત્ત્વોમાં સમજણુપૂર્ણાંકની શ્રધ્ધા ખીલવે. તમેવ સર્ચ નિસ્યં ન નિને િવેશ્ય તે જ સાચું અને શંકા રહિત જે જિનેશ્વર ભગવ ંતે કહ્યું છે. આવી અટલ શ્રધ્ધા સાથેનું સમ્યક્ત્વ પેદા કરે. મિથ્યા માન્યતા કાને પણ ન ધરે. રોજીંદા સામાયિક-ચતુર્વિશશિતસ્તવ-ગુરુવંદન-પ્રતિક્રમણ-કાર્યાત્સ-પચ્ચક્ખાણ રૂપ
છ
આવશ્યક આરે.
પતિથિએ પૌષધ કરે. દાન-શીલ-તપ-ભાવ ચારે ધને યથાશક્તિ આદરે. પરોપકારરત હૈાય. અષ્ટપ્રકારાદિ પૂજા ત્રિકાળ જિનમંદિરમાં ભાવપૂર્વક કરે. ગુરુવંદન-આદર –ભક્તિ તે હાય જ. સાધમિકાની ભક્તિ. ( તેના પ્રકારે આગળ જોઇશું. ) દુનિયામાં પણ વ્યવહાર શુધ્ધ હૈાય. લીધું એનું દેવું. વ્યાપાર નેકરીમાં પ્રામાણિકતા. જુઠ્ઠો લેખ નહિ. પારકાની પંચાયત નહિ. કાઇની નિંદા નહિં. સાચા ગુણીના ગુણ ગાયા વિના ચેન પડે નહિ. સરળ-નગ્ન-ઉદાર અમારો શ્રાવક,
રથયાત્રા તી યાત્રામાં શક્તિ ન ગેપવે. ષટ્કાય પ્રત્યે કરૂણાળુ. પૃથ્વી—પાણી—અગ્નિ—વાયુ—વનસ્પતિ—ત્રસકાય (હાલતા ચાલતા જીવા) છએમાં પાકી શ્રધ્ધા. કલ્યાણમિત્રાની સેાબત. ધી આત્માના સંસર્ગ, કારણ કે તે ઇંદ્રિયોને દમનારા હાય છે. કારણ કે ચારિત્ર–સાધુધમ –દીક્ષા લેવા એનુ મન તલસતું હેાય છે. અને માટે જ શ્રીસ ંઘ (પ્રભુ આજ્ઞાધારી.) પર બહુમાન હાય છે. શક્તિ હાય તા આગમા લખાવે. સાધુ
♦
