________________
૨૪ઃ જૈનમાર્ગની પિછાણ રસનેન્દ્રિયના અપ્રશસ્ત ભેગે, ઘાણેન્દ્રિયના અપ્રશસ્ત ભેગો, ચક્ષુરિન્દ્રિયના અપ્રશસ્ત ભેગે અને શ્રવણેન્દ્રિયના અપ્રશસ્ત ભોગને જીવનપર્યન્ત ત્યાગ કરનારા; દુન્યવીભથી સર્વથા રહિત, ક્ષમાગુણના નિધાન તથા વિશુદ્ધ ભાવને ધરનારા; પ્રતિલેખન અને પ્રતિક્રમણાદિ ક્રિયાઓને વિષે સદા અપ્રમત્ત, મન, વચન, અને કાયાની અપ્રશસ્ત પ્રવૃત્તિઓને સતત રૂંધનારા; શક્તિ મુજબ ઠંડી, ગરમી આદિ પરિષહ અને અનુકૂલ, પ્રતિકૂલ ઉપસર્ગોને સહન કરનારા અનેક મહાપુરુષે આજે પણ વિચરી રહ્યા હોય છે. એમના ગુણોની કદર ભારેકમ આત્માઓ ન કરી શકે. દેષને લેશ જેવા માત્રથી જેઓ સ્વગુરુઓને ધિક્કારે છે, તેઓ શ્રી જૈનશાસનમાં મહાપાપી મનાય છે. દુનિયાના ઈતર ગુરુઓથી પાલન કરવાને સર્વથા અશક્ય એવાં પણ, મહાવ્રતોને ધારણ કરનાર સ્વગુરુઓની જેઓ અયોગ્ય રીતિએ નિન્દાઓ કરે છે, તેઓ નરકાદિક દુર્ગતિઓમાં જવા લાયક ઘોર પાપકર્મનું ઉપાર્જન કરે છે. અનેક દોષે વચ્ચે રહેલે એક ગુણ પણ જ્યાં ઉપાદેય છે, ત્યાં અનેક ગુણો વચ્ચે રહેલા એકાદ કાલ્પનિક દોષને આગળ કરી નિન્દવા મંડી જવું, એ સજજનેનું નહિ પણ અતિશય દુજનાનું કાર્ય છે. જ્યાં સુધી પ્રાણાતિપાતવિરમણાદિ મૂળ ગુણે અને પિંડવિશુદ્ધિ આદિ ઉત્તર ગુણોનું પાલન વિદ્યમાન રહેવાનું છે, ત્યાં સુધી તેનું પાલન કરનારા ગુરુઓની ગુરુતાને લેશ માત્ર આંચ આવવાની નથી. સગુરુની હીલના ત્યાજ્ય છે
એ જ રીતે જેઓ શ્રી જિનાજ્ઞાના પ્રતિપાલક છે; દેશ, કાળ, ધૃતિ, સંહનન, વીર્ય અને બળ મુજબ સંયમને આચરનારા છે, શક્ય આચારોનું પાલન અને અશક્ય
