________________
૧૬૪
જૈનધર્મ અને માંસાહાર પરિહાર છેલ્લાં ૨૫-૩૦ વર્ષોથી પ્રયત્ન શરૂ થવા લાગ્યા છે. જોકે દુર્ભાગ્ય યોગને કારણે આપણે હતાશ થયેલા છીએ, ભયભીત પણ છીએ તેમ જ સત્ય વાત પ્રગટ કરવા જેટલા નિર્બળ પણ છીએ. તેમ જ એ બાબતમાં શંકાશીલ પણ છીએ. પણ એથી હતાશ થવાની કશી જ જરૂર નથી. ભગવાને તે એક જ વાત શીખવી છે કે સત્યને વળગી રહેવું એ જ એક માત્ર સારભૂત છે, ભલે પછી એથી ગૌરવ મળે કે નિંદા થાય, વિજય મળે કે પરાજય ભોગવવો પડે, પણ છેવટે વિજય તે આપણો જ છે, કારણ કે એને સત્યનું બળ છે.
આથી જો આપણે ધર્મ વિશુદ્ધ છે, આચાર વિશુદ્ધ છે. મુનિ પરંપરા વિશુદ્ધ છે. નિષ્કામભાવે કરેલી જનતાની સેવા વિશુદ્ધ છે તે પછી માંસવાચક અર્થ નીકળતા શબ્દોને કારણે ડર શાને ? ભય કેવો? એથી જેઓ આ કારણે ન છપાવશ–ન છપાવશો કહી વિરોધ પોકારે છે ત્યારે મારું લેહી ગરમ થઈ જાય છે અને હૈયામાંથી વેદનાની આગ ઝરવા માંડે છે કે,
है क्या ? हमारे पूर्वजोंने ऐसा कौनसा पाप किया है—कौनसा बुरा काम किया है कि आज २३०० साल के बाद भी 'मत छपवाओ -मत छपवाओ' पुकारकर वे चिल्ला उठते हैं ! •
क्या हमने कहीं पर लोहीकी नदिया बहाई है ?। क्या किसी समाज या वर्ग की कत्लेआम चलाई हैं ?। क्या कोई बडे दंगे फिसाद રહે વિષે હૈ ?
“હેલા તે નહીં હૈ?” “તો હૈ યા ?”
हमारी मुनिपरपरा विशुद्ध होने पर भी - जो लोग पेट भरनेके लिये संघ में आ घूसे, और इन्होंने मांस खा लिया तो उसमें हमारा ऐसा कौनसा गुना हो गया कि आज भी हम उनके लिये मुँह छिपाना चाहते हैं और बाद में जिन्होंने विशुद्ध होकर सारे भारतको उठाया, उनकी गौरवभरी गाथाएँ भी हम दबा देते हैं ?
