________________
૧૬
આગમાદ્વાર-લેખસંગ્રહ
આ પત્રની તપ, જપ, પૂજા, ભક્તિથી આરાધના કરનારે જ્ઞાન, જ્ઞાની અને જ્ઞાનના સાધના તરફ ઘણુ જ લક્ષ આપવાની જરૂર છે. જેમ કોઈ મનુષ્ય નમા અરિહંતાણના જાપ મારે માસ, ત્રીસે દિવસ અને ચાવીસ કલાક કરે અને મહાભાગ્યના ચેાગે ખુદ અરિહંતપણાવાળા ત્રિલેાકનાથ તીથકરના યાગ મળ્યેા હાય છતાં તે ત્રિલેાકનાથ તીથ કરની અવજ્ઞા કરે તેા તે જાપના શુભ ફળ કરતાં અવજ્ઞાનું અશુભ ફળ ઘણુંજ તીવ્ર મળે છે અને તેથી તેનાં કટુક કળ ભોગવવાં પડે છે તેવી રીતે વમાનમાં પણ કેાઇ મનુષ્ય માત્ર જ્ઞાન કે જ્ઞાનના સાધનાની ભક્તિ, સેવાથી પેાતાના આત્માને વાસિત કરે છતાં પણ જો તે જ્ઞાનીના ભક્તિ, સત્કારથી વંચિત રહી તેમની આશાતના કરનાર થાય તે તેમાં પણ અશુભ ફળની તીવ્રતાને સ્થાન મળે, માટે હરેક ધર્મોથીએએ જ્ઞાનની આરાધનાદ્વારાએ જ્ઞાન મેળવવા માટે જ્ઞાન, જ્ઞાની અને જ્ઞાનના સાધનાની ભક્તિ માટે તત્પર થવું તે તત્ત્વાર્થ આદિના જણાવેલા આશ્રવકારણેાને સમજનાર માટે નવું નથી. જ્ઞાની અને જ્ઞાનનું જેમ ભક્તિ, સત્કારઆદિદ્વારાએ આરાધન કરવું જરૂરી છે તેવીજ રીતે જ્ઞાનના સાધનરૂપ પુસ્તકાનું લખાવવુ, રક્ષણુ કરવું, પ્રસાર કરવા, તે પણ જ્ઞાનઆરાધનાની ધગશવાળાને માટે જરૂરી છે.
તૃષ્ટિ-આનંદ અને રુષ્ટિ-રાષ તેનાથી જે વ્યાપ્ત દેવા છે. તેઓમાં પવિત્રતા ક્યાંથી હાય! આત્માના અતંત્ત્વમાં-અજ્ઞાનમાં સવ જ્ઞપણુ કેવી રીતે હાય અને છમસ્યઅવસ્થામાં મેાક્ષ પણ કાંથી હાય.
