________________
આગમ દ્વારક-લેખસંગ્રહ અનંત, અદ્વિતીય, અચલપદના અનંત સુખને સ્વાધીન કરવા સજજ થએલો સત્વ એક ક્ષણ પણ તે ત્રિલોકનાથ તીર્થકરના માત્ર જગતના તારણને માટે તીર્થપ્રવર્તનના થએલા પ્રયત્નના ઉપકારને ભૂલી શકે કેમ?
ઉપરની હકીકત વિચારતાં આપણું ઉપર તેઓનો થએલે અનહદ ઉપકાર પ્રતિક્ષણ યાદ કરવાલાયક છે એમ
જ્યારે ચોક્કસ થાય છે તો પછી તે ઉપકારના બદલા તરીકે આપણે શું કરી શકીએ તેમ છીએ તે વિચારવું ઓછું અગત્યનું નથી. શાસનને અનુસરનારા દરેક સજજને એટલું તો ચોક્કસ સમજી શકે છે કે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર મહારાજા વર્તમાનમાં સમગ્ર કર્મને ક્ષય કરી શાશ્વત સિદ્ધિપદને વિષે સિધાવેલા છે અને તેથી તેમના આત્માને આપણે કેઈપણ રીતે કંઈપણ ઉપકાર કરી શકીએ તેમ નથી, પણ જગજજતુ માત્રને પરમ પવિત્ર પંથે પ્રયાણ કરાવવામાં તત્પર એવા પામેશ્વર પ્રવચનને લેવડદેવડને સિદ્ધાંત નથી, અર્થાત્ ઉપકાર કરનારને જે આપણે ઉપકાર કરીએ તે જ આપણે ઉપકારને બદલે વાન્ય ગણાય એમ નથી, પણ તેઓશ્રીએ આપણને જેવી રીતે માર્ગ પ્રદાનને ઉપકાર કર્યો છે તેવી રીતે અન્ય જી કે જેઓ જડવાદના જમાનામાં જકડાઈને જીવની જાહોજલાલી ઝાટકી નાખી પુદ્ગલના પરમાધમ પ્રવાહમાં તણુએલા હોય તેવાઓને પરમપકારી પરમેશ્વરના પ્રવચનના પરમ પીયૂષ સમાન પારમાર્થિક તત્ત્વનું પાન કરાવી પરમપદનેજ પરમ સાધ્ય તરીકે ગણવાવાળા કરીએ તે તે ઉપકારને . બદલો ગણી શકાય છે. ઉપકારી પુરુષના ઉપકારને અંગે જેઓને મોક્ષગતિ પામવાને નિર્ધાર ન છતાં અન્યગતિમાં જવાને નિર્ધાર હોય છે તેવા પણ ઉપકારી પુરુષના મરણદિવસને દરેક કૃતજ્ઞ મનુષ્ય તેના ઉપકારને અંગે દેવ, ગુરુની ભક્તિ અને
