________________
૯૦
આગમાદ્ધારક-લેખસંગ્રહ
લાગ્યા.
થએલા વતમાન જનામાં એ ભેદો પડે છે. એક ભેદ એવા છે કે જેઓ વર્તમાન જીવનમાં આચરેલા કબ્યાના ફળ તરીકે કયામત કે ન્યાયને દિવસે મળતી મહેસ્ત (સ્વંગ) કે દોઝખ (નરક) ની ગતિ થવી માને છે પણ તે અહેસ્ત કે દોઝખના જીવન પછી અન્ય જીવન માનવા માટે તે તેઓના ધમ શાસ્ત્રો તેઓના ધર્મપ્રરૂપો સવ'થા ચૂપકીદી ધારણ કરી રહેલા છે, એટલું જ નહિ પણ માનમાં અંધ અનેલા આંધળા રૂપરંગની વાત કરનાર ઉપર જ રાષ કરે તેવી રીતે તે કેવળ મહેસ્ત અને દાઝખને માનનારાએા પોતાના મતમાં અંધ થઈ જીવનું અનેક ભવમાં હિંડવુ (ભટકવું) માનવાવાળા હિંડુએ તરફ અત્યંત તિરસ્કારની નજરથી જુએ છે, અને તે હિંદુ શબ્દ તરફ ધિક્કાર વરસાવવા માટે તે હિંડુશબ્દના અર્થ જ કાફર એવા કરવા તે એક વર્ગ જ્યારે આવી રીતે કેવળ એક લવ માનવામાં લીન થએલા છે ત્યારે બીજો વર્ગ કે જેને આપણે હિંદુ તરીકે ઓળખીએ છીએ તે આત્માને એકેક ભવથી ખીજે બીજે ભવે હિંડવાવાળેા (ભટકવાવાળા)માની આત્માને હિંદુ નામથી ઓળખે છે (જૂએ ભગવતીજી સૂત્ર શતક ૨૦ ૭. ૨) અને તેવા હિંડુઆત્માને માનાંવાળા જને પેાતે જ હિંડુ તરીકે ઓળખાવા લાગ્યા. આજ કારણથી જૈન, શૈવ, વૈષ્ણવ બૌદ્ધ વિગેરે સમગ્ર અનેક ભવ વાળા સમુદાય હિ'ડુ તરીકે ઓળખવા લાગ્યા અને તેજ કારણથી આ હિંદુસ્તાનમાં રહેવાવાળા મનુષ્યા અનેક ભિન્ન ભિન્ન મતવાળા છતાં પણ એક હિંડુ કેમ તરીકે એળખાવા લાગ્યા. જોકે વર્તમાનમાં કેટલાકેાની કલ્પના સિંધુ નદી સિસ્થાન શબ્દ મૂળમાં લઈ હિંદુસ્થાન એવા શબ્દ બનાવે છે. જોકે એવી રીતે સિંધુ નામની ગેોઠવણ કરી દ્વેષની માત્રા
માનવા
